پژوهشی در دیه انسان از دیدگاه قرآن و سنت و اجماع صفحه 49

ماه های حرام به دو گروه تقسیم می شوند، فقیهان شافعی و حنبلی بر وجود تغلیظ دیه تأکید دارند در حالی که حنفی ها و مالکی ها چنین نظری ندارند.(1) ابن قدامه در مغنی(2) بحث گسترده ای در این مورد انجام داده است.

اما از نظر فقهای شیعه:

همگان اتفاق نظر بر تغلیظ دارند. صاحب جواهر می گوید: اگر کسی در شهر حرام فردی را بکشد علاوه بر دیه، باید یک سوم دیه را نیز بپردازد و این مسئله اجماعی است، هم اجماع محصل و هم اجماع منقول.(3)

علاّمه می گوید: «لو قتلَ فی الشهرِ الحرامِ أو الحرم، اُلزِمَ دیهً وثلثا»:«اگر در ماه حرام و یا حرم مرتکب قتل شود محکوم به پرداخت دیه و یک سوم آن نیز می شود».

مؤلف مفتاح الکرامه، مضمون گفتار علاّمه را از گروهی از فقیهان نامدار نقل می کند.(4)

البته به طور مسلم مدرک این اتفاق نظرها در مسئله، روایاتی است که وارد شده اند، اینک ما به برخی از این روایات اشاره

1- 1 . موسوعه فقهیه، ج5، ص52.
2- 2 . مغنی، ج9، ص 499.
3- 3 . الجواهر، ج2، ص 613.
4- 4 . مفتاح الکرامه، ج21، ص 166.