انسان و معاد صفحه 217

دنیا وآخرت اسباب مغفرت و آمرزش و عفو و بخشش را برای بندگانش فراهم کرده است. ولی این نباید موجب شود که مؤمنان در وظایف خویش کوتاهی کنند. زیرا ائمه (علیهم السلام) توصیه کرده اند که مؤمنان باید به اعمال خویش اتّکا کنند و عقاب الاهی را کوچک نشمارند. امیرمؤمنان (علیه السلام) می فرماید :

فَاعْمَلُوا وَ أَطِیعُوا وَ لَا تَتَّکِلُوا وَ لَا تَسْتَصْغِرُوا عُقُوبَهَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِنَّ مِنَ الْم_ُسْرِفِینَ مَنْ لَا تَلْحَقُهُ شَفَاعَتُنَا إِلَّا بَعْدَ عَذَابِ ثَلَاثِمِائَهِ أَلْفِ سَنَهٍ. (1)

پس عمل کنید، فرمان برید و عقوبت خدای عزّوجلّ را کوچک نشمارید زیرا بعضی از اسراف کنندگان به شفاعت ما نمی رسند مگر بعد از این که سیصد هزار سال عذاب شوند.

پس باید عمل کرده واطاعت نمود و باعمل خویش راه بهشت را برای خود هموار کرد.

چکیده درس هیجدهم

Ë شفاعت به معنای طلب عفو و بخشش از دیگری است.

Ë شفاعت در برخی مواقف قیامت مقبول است و در برخی دیگر هیچ کسی حقّ شفاعت ندارد.

Ë اعتقاد به شفاعت و اقرار به آن و عدم انکارش در تشیّع انسان دخیل است.

Ë پیامبران و اوصیا و مؤمنان و فرشتگان و قرآن از جمله شفاعت کنندگانند.

Ë شفاعت تنها در حقّ گناهکاران از امّت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل توحید پذیرفته می شود.

Ë شفاعت در تمام مراحل حیات انسان _ دنیا، قیامت _ حتی آتش دوزخ وجود