معاد و آثار اعتقاد به آن صفحه 139

1- [1] . تفسیر صافی، ج 5، ص 96.

2- [2] . سوره ی بقره، آیه ی 167.

3- [3] . سوره ی نبأ، آیه ی 40.

4- [4] . تفسیر مجمع البیان، ج 10، ص 427؛ به نقل از تفسیر المیزان، ج 20، ص 284.

5- [5] . سوره ی آل عمران، آیه ی 30.

«روزی که هر کس، آنچه را از کار نیک انجام داده، حاضر می بیند، و آرزو می کند میان او و آنچه از اعمال بد انجام داده، فاصله ی زمانی زیادی باشد. خداوند خودش، برحذر می دارد، [و در عین حال] خدا نسبت به همه ی بندگان، مهربان است».

علّامه ی طباطبایی در توضیح این آیه می نویسد:

«جمله ی )تَوَدَّلو اَنَّ بَینَها و بینَهُ اَمَدا بَعیدا( دلالت دارد بر این که حاضر شدن عمل زشت باعث ناراحتی نفس می شود، همچنان که از راه مقابله فهمیده می شود که عمل خیر باعث مسرّت نفس می گردد، و اگر فرمود صاحب عمل زشت دوست دارد که: ای کاش بین او و آن عمل فاصله ای زمانی می بود، و نفرمود دوست می دارد که کاش اصلاً آن عمل را نکرده بود، برای این است که عمل خود را حاضر می بیند و می بیند که خدای تعالی عملش را حفظ کرده، دیگر هیچ آرزویی نمی تواند داشته باشد؛ به جز این که بگوید ای کاش در چنین موقعیتی که سخت ترین احوال است بین من و این عمل زشت فاصله زیادی بود، و این طور نزدم حاضر نمی شد».(1)

)وَ وُضِعَ الکِتابُ فتری المُجرمین مُشفِقین مِمّا فیه وَ یقُولون یا وَیلَتَنا مالِ هذا الکتاب، لا یغادِرُ صَغیرَهً وَ لا کَبیرَهً اِلاّ اَحصَاهَا وَ وَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضرا وَ لا یظلِمُ رَبُّک أحدا((2)

«و کتاب - کتابی که نامه ی اعمال همه ی انسان هاست- در آن جا گذارده می شود، سپس گنهکاران را می بینی که از آنچه در آن است، ترسان و هراسانند، ومی گویند: ای وای بر ما! این چه کتابی است که هیچ عملی، عمل کوچک و بزرگی را فرو نگذاشته مگر