معاد و آثار اعتقاد به آن صفحه 227

1- [1] . سوره ی مجادله، آیا ت 6 _ 18.

2- [2] . سوره ی مؤمنون آیه ی 16.

3- [3] . سوره ی فجر، آیه ی 14.

4- [4] . سوره ی نبأ آیات 21 و 22.

امام صادق علیه السلام فرمودند:

«اَلمِرصادُ قَنطَرَهٌ علی الصِّراطِ لا یجُوزُها عَبدٌ بِمَظْلِمهٍ عَبدٍ؛(1) مرساد پلی است بر صراط، و کسی که به دیگری ظلم کرده باشد از آن عبور نمی کند».

_ کنار رفتن پرده ها

روزی که پرده ها کنار می رود، روز ظهور حقایق و برملا شدن هویت پوشیده انسان است و افراد، با قیافه ای که متأثّر از نیات و اعمال آن هاست، محشور می شوند و اسرار هر انسان فاش می شود:)یومَ تُبلَی السَّرائر((2)چنان که آنچه در دل زمین است بیرون می آید:

)وَ أَخْرَجَتِ الاَْرْضُ أَثقالَها((3)

در چنین روزی نهفته های دل آشکار می شود و رازی پوشیده نمی ماند؛ ایمان، کفر، ریا، اخلاص، نیت پاک، تباهی ها و ... همه آشکار می شود.

و چون پرده ها بالا رفت و سرایر آشکار شد به فرموده ی قرآن:

)یعْرَفُ المُجرِمُونَ بِسیماهُم فَیؤخَذُ بِالنَّواصِیَ و الأَقْدام((4)

«مجرمان از چهره هایشان شناخته می شوند، و آن گاه از موهای پیش سر و پاهایشان می گیرند و به دوزخ می افکنند».