معاد و آثار اعتقاد به آن صفحه 272

1- [1] . همان، صص 56-61.

2- [2] . سوره نجم، آیه ی 26.

«فَیؤْذَنَ لِلْمَلائِکَهِ وَالنَّبِینَ وَ الشُّهَداءِ اَنْ یشْفَعُوا فَیشفَعُونَ یخْرِجُونَ مَنْ کانَ فی قَلْبِهِ ذَرَّهٌ من ایمانِ؛(1) اجازه داده می شود که فرشتگان و پیامبران و شهدا شفاعت کنند، آنان شفاعت می کنند و هر کس ذرّه ای ایمان در قلب او باشد از آتش جهنّم بیرون می آورند».

ی) شفاعت اعمال صالح

از جمله ی شافعین، اعمال صالح است؛ خدای سبحان فرمودند:

)اِلاّ مَن تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَاُولئِکَ یبَدِّلُ اللّه ُ سَیاتِهِم حَسَنَاتٍ((2)

«مگر کسانی که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند که خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدّل می کند».

«معنای شفاعت تبدیل سیئه گنهکار به حسنه است از جهت قربی که بین شافع و مشفوع له محقّق است».(3)

همچنین در بسیاری از احادیث که پیرامون شفاعت وارد شده است، اعمال صالح و کردار شایسته به طور کلّی در قسمتی از این روایات، اعمالی مانند: امانت، صله ی رحم و نظایر آنها به نام یاد شده و در پاره ای از روایات در شمار شفاعت کنندگان آمده است:

1- روایت شده است که پیامبر گرامی اسلام3 فرمودند:

«اَلصّیامُ وَ الْقُرآنُ یشْفَعانِ لِلعَبدِ یومَ الْقِیامَهِ یقُولُ الصِّیامُ اَی رَبِّ مَنَعتُهُ الطَّعامَ وَ الشَّهَواتِ لِلْعَبْدِ بِالنَّهارِ فَشَفِّعْنی فِیه وَ یقُولُ الْقُرآنُ