معاد و آثار اعتقاد به آن صفحه 276

1- [1] . سوره ی مدثّر، آیه ی 48.

2- [2] . سوره ی نساء، آیه ی 48.

امام حسن مجتبی علیه السلام در حدیثی می فرمایند:

«اِنَّ النَّبِیَّ صلی الله علیه و آله قالَ فی جَوابِ نَفَرٍ مِنَ الْیهُودِ سَأَلُوهُ عَن مَسائِلَ وَ اَمّا شَفاعَتی فَفی اَصْحابِ الکَبائِرِ ما خَلا اَهلَ الشِّرکِ وَ الظُّلْمِ؛(1) رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله ضمن پاسخ مسائلی که شخصی یهودی پرسیده بودند، فرمودند: شفاعت من برای کسانی است که مرتکب گناهان بزرگ شده باشند جز شرک به خدا و ستمکاری».

از پیامبراسلام(ص) نقل شده است که فرمودند:

«اُعطیت خَمساً وَ اُعطیت الشَّفاعَهَ فَاخَّرتُها لاُِمَّتی فَهِیَ لِمَن لایشْرِکُ بِاللّه ِ شَیئا؛(2) خداوند بزرگ به من پنج امتیاز اعطا کرده است، یکی از آنها شفاعت است که آن را برای امّت خود نگاه داشته ام؛ شفاعت من برای کسانی است که مشرک نباشند».

3- ظلم

در قرآن و حدیث آمده است که ظالمین و ستمگران مورد شفاعت واقع نمی شوند.

قرآن کریم می فرماید: )ما لِلظّالِمِینَ مِنْ حَمیمٍ وَ لاشَفیعٍ یطاع((3)

«برای ستمکاران دوستی وجود ندارد و نه شفاعت کننده ای که شفاعتشان پذیرفته شود».

در این رابطه حدیثی به عنوان نمونه از پیامبر اسلام قبلاً ذکر شد.