معاد و آثار اعتقاد به آن صفحه 300

1- [1] . ترتیب عناوین با استفاده از کتاب، پیام قرآن، ج 6، ص 422، با تفسیر و تلخیص.

2- [2] . سوره ی معارج، آیات 11 الی 14.

3- [3] . سوره ی اعلی، آیات 11 الی 13.

در حدیثی امام صادق علیه السلاممی فرمایند:

«اِنَّ نارِکُم هَذِهِ جُزءٌ مِن سَبعینَ جُزا مِن نارِ جَهَنَّمَ، وَ قَدْ اُطفِئَت سَبعین مَرَّهً بِالْماءِ ثُمَّ التَهَبَت و لَولا ذلِکَ مَا استطاعَ آدَمِیُّ یطیقَها؛(1) به درستی که این آتش شما جزئی از هفتاد جزء از آتش دوزخ است که هفتاد مرتبه با آب خاموش شده، باز شعله ور شده، و اگر چنین نبود هیچ انسانی قدرت تحمّل آن را نداشت؛ یعنی نمی توانست در کنار آن قرار گیرد».

ب _ غذای دوزخیان

)اِنَّ شَجَرَهَ الزَّقُومِ طَعامُ الأثیم کَالْمُهلِ یغْلِی فِی البُطونِ کَغَلیِ الحَمیم((2)

«مسلما درخت زقّوم، غذای گنه کاران است، همانند فلز گداخته در شکم ها می جوشد، جوششی همچون آب سوزان!»

)تَصلی ناراً حَامیهً * تُسقی مِن عَینٍ آنیهٍ * لیسَ لَهُم طَعامٌ اِلاّ مِن ضَریعٍ * لا یغنی مِن جُوعٍ((3)

«و در آتش سوزان وارد می شوند، از چشمه ای فوق العاده داغ به آنها می نوشانند، طعامی جز از ضریع [خار خشک تلخ و بدبو] ندارند، غذایی که نه آنها را فربه می کند و نه گرسنگی را فرو می نشاند!».