معاد و آثار اعتقاد به آن صفحه 53

1- [1] . سوره ی بقره، آیه ی 259.

- داستان حضرت ابراهیم علیه السلام و احیای مرغان

یکی دیگر از نمونه های عینی که قرآن بر آن تکیه کرده و بعد از داستان عُزیر، بلافاصله در قرآن آمده است، سرگذشت حضرت ابراهیم علیه السلام و داستان «پرندگان چهار گانه» است:

)وَ اِذ قالَ ابراهیم رَبِّ أرنی کَیفَ تُحیِ المَوتی قَالَ أَوَلَم تُؤمِن قال بَلی وَلکِن لِیطمَئِنَّ قَلبِی قالَ فَخُذ أَربَعَهً مِن الطَّیرِ فَصُرهُنَّ اِلَیکَ ثُمّ اجعَل عَلی کُلِّ جَبَلٍ مِنهُنَّ جُزءا ثمّ ادعُهُنَّ یأتِینَکَ سَعیا وَ اعلَم اَنَّ اللّه َ عَزیزٌ حکیمٌ((1)

«به یاد آور هنگامی را که ابراهیم گفت: پروردگارا! به من نشان ده چگونه مردگان را زنده می کنی. گفت آیا به این امر [معاد] ایمان نیاورده ای؟ عرض کرد: آری ایمان آورده ام؛ ولی برای آرامش قلبم خواستم تا آن را مشاهده کنم و دلم آرام گیرد. خداوند فرمود: چهار مرغ بگیر و گوشت آنها را به هم درآمیز. آن گاه هر قسمتی را بر سر کوهی بگذار، سپس آن مرغان را بخوان تا به سوی تو شتابان پرواز کنند و آن گاه بدان که همانا خداوند بر همه چیز توانا و به حقایق امور عالم داناست».

- داستان اصحاب کهف

در سوره ی کهف، داستانی طی چهارده آیه بیان شده، و در ضمن آن چنین آمده است:

)و کذلک أعثرنا علیهم لیعلموا انّ وعد اللّه حقّ و انّ الساعه لاریب فیها((2)