معاد و آثار اعتقاد به آن صفحه 62

1- [1] . مبدأ و معاد، ص 285-286.

)وَ ما خَلقنا السَّمواتِ وَ الأرضَ وَ ما بَینَهما اِلاّ بِالحقِّ وَ أَنَّ السّاعهَ لاَتِیهٌ((1)

«و ما آسمان و زمین و آنچه میان آن دو است، جز به حقّ نیافریدیم و ساعت موعود - قیامت - قطعا فرا خواهد رسید».

- برهان عدالت

یکی از اوصاف خداوند متعال «عدالت» است؛ عدالتی که جهان آفرینش بر پایه و اساس آن بنا نهاده شده است.

)بالعدل قامت السّموات و الأرض((2)

«آسمان ها و زمین با عدالت بر پاست».

و از طرفی تاریخ به خوبی نشان می دهد که احقاق حقّ مظلومان و کیفر ظالمان هرگز در این جهان به طور کامل انجام نشده است؛ زیرا این دنیا و جهان طبیعت ظرفیت پاداش و مکافات کامل انسان ها را ندارد.

چنان که حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرمایند:

«اِنَّ اللّه تعالی لَم یرضَیها ثَوابا لِأولیائِه، وَ لا عِقابا لِأعدائه؛(3) خداوند دنیا را نه برای پاداش دوستانش پسندید و نه برای کیفر دشمنانش».

و از سویی دیگر، عدالت حاکم بر این عالم، که پرتوی از عدالت خداوند است ایجاب می کند روزی برای رسیدگی و داوری بین مردم فرا رسد تا بدان به کیفر ناشایست خود برسند و پاکان در نعمت های جاوید به مقام های شایسته دست