معاد و آثار اعتقاد به آن صفحه 73

1- [1] . سوره ی الحاقه، آیه ی 13.

استفاده می شود که آن به معنای دوّم است و اصل آن «دنوّ» می باشد؛ زیرا که در آیات زیادی با آخرت مقابل افتاده است. مثل:

)اُولئک الذّینَ اشتروا الحیاه الدُّنیا بالآخرهِ((1)

«آن ها همان کسانند که آخرت را به زندگی دنیا فروخته اند».

)رَبّنا آتِنا فِی الدُّنیا حَسَنهً وَ فِی الاخِرهِ حَسَنهً((2)

«پروردگارا به ما در دنیا «نیکی» عطا کن، و در آخرت نیز «نیکی» مرحمت فرما».

)حَبِطَت اعمالهُم فی الدُّنیا و الآخِرَهِ((3)

«... اعمال نیکشان به خاطر این گناهان بزرگ در دنیا و آخرت تباه شده است».

)قُل مَتاعُ الدُّنیا قَلیلٌ و الآخِرَهُ خَیرٌ لِمَنِ اتَّقی((4)

«بگو: سرمایه ی زندگی دنیا، ناچیز است، و سرای آخرت، برای کسی که پرهیزگار باشد بهتر است».

کلمه ی دنیا بنا بر تعداد «المعجم المفهرس» صد و پانزده بار در قرآن مجید تکرار شده است و در تمام آنها صفت زندگی کنونی است مگر در چهار محل که صفت آسمان و کنار بیابان آمده است. مثل:

)اِذْ اَنتُم بالعُدوَهِ الدُّنیا و هُم بالعُدوَهِ القُصوی و الرّکبُ اَسفَلَ مِنکُم((5)