- پیش گفتار 3
- فصل اول: کلیات 5
- اشاره 5
- اهمیت معاد 6
- تاریخچه اعتقاد به معاد 8
- اشاره 10
- نتایج ایمان به معاد 10
- 1. آرامش روحی 10
- اشاره 11
- 2. ترک گناه 11
- نتیجه بی ایمانی به قیامت 14
- ارتباط معاد و انسان شناسی 16
- تجرد و استقلال روح 18
- رابطه روح با بدن 20
- اشاره 22
- فصل دوم: راه های معادشناسی و دلایل آن 22
- 1. راه وحی 23
- اشاره 23
- گفتار اول: راه های معادشناسی 23
- 2. راه نقل 24
- 3. راه عقل 27
- 4. سرنوشت شوم منکران معاد 28
- اشاره 32
- گفتار دوم: دلایل امکان معاد 32
- 1. قدرت خدا 32
- 2. آفرینش آغازین 33
- 3. آفرینش نخستین انسان 34
- 3. نمونه های تاریخی معاد 36
- 4. بی دلیل بودن منکران معاد 37
- 5. عدل الهی و نظام جزا و پاداش الهی 39
- اشاره 42
- فصل سوم: مرگ، قبر و برزخ 42
- حقیقت مرگ 43
- همه می میرند 44
- مرگ طبیعی و مرگ زودرس 46
- اشاره 48
- یاد مرگ 48
- تاثیر یاد مرگ 49
- استقبال از مرگ 51
- دلایل ترس از مرگ 53
- 1. زشت کاری 53
- اشاره 53
- 2. دلبستگی به دنیا 54
- 3. ناآگاهی از حقیقت مرگ 55
- فرشته مرگ 57
- شکل های متفاوت فرشته مرگ 58
- یاران فرشته مرگ 60
- انواع جان کندن 61
- سختیِ جان کندن 63
- جان کندن کافران و گناه کاران 64
- حال کافران هنگام جان کندن 65
- حال مؤمنان هنگام جان کندن 67
- حکمت سخت جان کندن مؤمنان 68
- حضور معصومین هنگام جان کندن مؤمنان 70
- بازگشت به دنیا 71
- فشار قبر 72
- حیات برزخی 74
- سؤال قبر 75
- سؤال و فشار قبر 77
- گشایش قبر پس از پاسخ 79
- شنوایی مردگان با گوش برزخی 80
- مونس همیشگی قبر 81
- گفت وگوی مؤمنان در قبر 82
- حیات برزخی شهیدان 84
- پاداش ها و نعمت های برزخی 85
- فصل چهارم: قیامت 87
- اشاره 87
- حتمی بودن وقوع قیامت 88
- نزدیک بودن قیامت 89
- اشاره 91
- اشاره 91
- نشانه های قیامت 91
- 1. نشانه های طبیعی 91
- روایتی دیگر درباره نشانه های طبیعی 92
- 2. نشانه های اجتماعی، اخلاقی 93
- اشاره 93
- شروع قیامت با صیحه آسمانی 97
- فرار از هم در قیامت 99
- چگونگی معاد جسمانی 101
- شبهه امتناع اعاده معدوم 103
- شبهه آکل و مأکول 104
- برپایی دادگاه عدل الهی 106
- میزان الهی 108
- حسابرسی دقیق 109
- سؤال در پیشگاه الهی 112
- سؤال از ولایت علی علیه السلام در قیامت 113
- سؤال از حق الناس در قیامت 114
- قیامت و حق الناس 116
- گشوده شدن پرونده اعمال در قیامت 117
- تجسم اعمال 120
- تناسب جزا و عمل در قیامت 121
- اشاره 123
- 1. گواهی اعضاء و جوارح 123
- گواهان دادگاه عدل الهی 123
- 2. فرشتگانِ ثبت اعمال 124
- 3. زمان و مکان شاهدان بارگاه عدل خدا 125
- اشاره 125
- طول زمانی قیامت 127
- حسابرسی آسان 128
- اسباب نجات از عذاب قیامت 129
- اشاره 129
- 1. امید بر رحمت الهی 129
- اشاره 132
- 2. شفاعت 132
- شفاعت حضرت فاطمه علیهاالسلام 133
- اشاره 135
- 3. دوستی امام علی علیه السلام 135
- پل صراط و جواز عبور از آن 136
- اشاره 139
- فصل پنجم: بهشت و جهنم 139
- نعمت های بهشتی 140
- گفتار اول: بهشت 140
- اشاره 140
- نعمت های دلخواه در بهشت 142
- نورهای بهشتی 144
- بهترین های بهشت 145
- درختان بهشتی 146
- درخت طوبی 148
- درخت سدر 148
- حوض کوثر 150
- نمایی از حوض کوثر 152
- نغمه های بهشتی 153
- نردبان بهشتی 154
- شراب بهشتی 156
- دوستان آخرت 157
- دوستان بهشتی 159
- قصرهای بهشتی 160
- اوصاف بهشتیان 161
- زیبایی و جوانی دو ویژگی بهشتیان 162
- اشاره 164
- ویژگی های جهنّم 164
- گفتار دوم: جهنم 164
- حرکت جهنّم 166
- هیزم جهنّم 167
- خازنان جهنم 169
- گروه های گنهکار در محشر 170
- کتاب نامه 173
گفت: به خدا قسم که این سخنان به راستی شیرین و گواراست که این چنین از قیامت خبر می دهد؛ گویا خودش در قیامت بوده و آن را با تمام وجودش حس کرده است.
به خدا قسم آن مردی که بر بالای منبر نشسته بود، و سخنان گرانقدر می گفته، کسی جز ابی عبداللّه جعفرِبن محمّد، امام صادق علیه السلام (1) نبوده است.
تجسم اعمال
تجسم اعمال
تصمیم گرفت به خدمت امام علی علیه السلام برود. به سرعت به سرعت به سمت مسجد رفت. می دانست امام علیه السلام در آن ساعت در مسجد مشغول عبادت است. به مسجد رسید و امام علیه السلام را دید که در محراب به نماز ایستاده است. صبر کرد تا نماز او تمام شود. پس از نماز نزد ایشان رفت، سلام کرد و سؤالش را بیان کرد و از بهترین همنشینی پرسید. امام علی علیه السلام فرمود: «هنگامی که انسان در آخرین روز عمر و اول ین روز آخرت قرار می گیرد، مال، فرزندان و اعمال او در برابرش مجسم می شوند. سپس او نگاهی به اعمال خود می کند و می گوید: من نسبت به شما بی اعتنا بودم. حال بگویید برایم چه خبری دارید؟
اعمال می گویند: ما همنشین قبرت هستیم، تا روز رستاخیز در پیشگاه پروردگار حاضر شویم.»
سپس امام علیه السلام فرمود: «اگر او از دوستان خدا باشد، اعمالش به صورت انسانی در می آید که با زیباترین چهره و خوشبوترین عطرها و فاخرترین
1- تفسیر عیاشی، ج 1، ص 284.