معاد، یا، بازگشت به جدی ترین زندگی صفحه 119

1- سوره انعام، آیه 122.

پس محجوب بودن از عالم برزخ و عوالم دیگر به جهت ضعف حیات و ضعف ادراک است. و مشکل به خود ما برمی گردد و الاّ حجابی بین ما و آن عالم نیست. در حیات بالاتر حجاب ها از قلب و مشاعر انسان به اندازه ای که از حیات برتر برخوردار شد، کنار می روند و مکشوف شدن عوالم برزخ و بالاتر از آن در دنیا برای عده ای، به همین مسئله مربوط است تا آن جا که رسول اکرم صلی الله علیه و آله در معراج های خود همه عوالم را پشت سر گذاشتند و اسرار و دقایق بهشت ها و بهشتی ها و جهنم ها و جهنمی ها را مشاهده نمودند. و کلاً از لحن روایات برمی آید که برزخ و بالاتر از آن برای پیامبران و امامان مکشوف بوده است.

گذر از برزخ ها، در دنیا

روشن شد که ورود به برزخ و حرکت در برزخ ها برای همه انسان ها چه صالح و چه ناصالح ضروری است، تا بتوان وارد قیامت شد. و تعداد اندکی از انسان ها هستند که قبل از مرگِ طبیعی با عنایات خاص الهی و با مجاهدات علمی و عملی و با تحصیل انقطاع کامل از دنیا، در همین زندگی دنیوی وارد نظام برزخی شده و عوالم برزخی را پشت سر می گذارند و حتی نه تنها در برزخ سیر می کنند و از آن می گذرند، بلکه با مجاهداتی که دارند و با عشق و انجذابی که به لقاءِ وجه کریم حضرت حق دارند، از همه عوالم گذشته و به عِزّ قدس رسیده و فانی در حق گشته اند که «ذلک هُوَ الْفوزُ العَظیم» این رستگاری بزرگی است.

آنچه از برزخ برای عامه، با مرگ طبیعی پیش می آید، برای اولیاء الهی با مرگ اختیاری قبل از مرگ پیش آمده و آنچه برای عامه مردم باطن