معاد، یا، بازگشت به جدی ترین زندگی صفحه 37

1- « ... وَ أَقْرُرْ أَعْیُنَنَا یَوْمَ لِقَائِکَ بِرُؤْیَتِکَ ...» مفاتیح الجنان، مناجات الزاهدین.

2- سوره ص، آیه 28.

فَسَأَکْتُبُهَا لِلَّذِینَ یَتَّقُونَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاهَ وَالَّذِینَ هُم بِآیَاتِنَا یُؤْمِنُونَ»(1) رحمت من همه چیز را در بر می گیرد، پس برای اهل تقوا و آن هایی که انفاق می کنند و ایمان به آیات ما دارند، آن رحمت را مخصوص می گردانم. و ما نیز در دعای کمیل از خداوند می خواهیم تا با آن رحمت با ما برخورد کند، آن جایی که می گویی: «اللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِرحمَتِکَ الَّتی وَسِعَتْ کُلّ شَیْء» آن رحمتی که همه اشیاء را در برگرفته، ولی برای متقین آن رحمت را پایدار می داری. پس همان رحمت را برای ما ادامه بده و حتی کامل ترش بنما. پس ملاحظه فرمودید که خداوند در برزخ و قیامت با رحمت مخصوصِ خود، انسان های متقی را در بر می گیرد.

بدن اخروی؛ صورت کامل تر بدن دنیوی است

در عوالم اخروی، چه در بهشت و چه در جهنم، جسم و بدن، آثار و خصوصیاتی را که در نظام دنیوی داشته اند، ندارند. چرا که وقتی قرآن می فرماید: «یَوْمَ تُبَدَّلُ الارْضُ غَیْرَ الاَرْض...» تمام زمین از این حالت دنیایی اش در می آید و تغییر می کند. پس نباید انتظار داشت که انسان ها در آن عالم، بدنی با خصوصیات بدن این دنیایی داشته باشند، بلکه بدن اخروی هرکس، چه در برزخ و چه در قیامت متناسب با عوالم اخروی - اعم از بهشت یا جهنم - خواهد بود.

عوالم بهشتی و تنعم انسان ها در آن عوالم، زوال پذیر نبوده و دائمی است، لذا قرآن می فرماید: «هُمْ فیها خالِدون» یا می فرماید: «جَنَّهُ الْخُلْد» یعنی بهشتی پایدار.