- پیشگفتار 1
- اشاره 7
- دلایل وجود حساب و کتاب پس از مرگ 9
- دلایل تجرد روح 11
- نگرانی از مرگ و دلایل آن 15
- تصور صحیح از مرگ 16
- ماهیت مرگ 18
- سکرات مرگ 19
- تلاش شیطان در سکرات 24
- قبض روح و تناسب آن با مُتَوَفّی 25
- نظام «إنّا للهِ وَ إنّا إِلَیْهِ راجِعُونَ» 28
- اشاره 32
- سیر به سوی لقاء 34
- تفاوت در لقاء الهی 35
- بدن اخروی؛ صورت کامل تر بدن دنیوی است 37
- تکامل در برزخ 42
- چگونگی گذراندن برزخ ها 43
- مرگ، یا تحول بزرگ تکاملی 45
- مبنای حرکت در عوالم اُخروی 46
- ادامه راه ضلالت و راه هدایت در آخرت، یکی نیست 50
- برزخ یا اولین عالم در برگشت انسان به سوی حق 51
- رابطه قبر برزخی با قبر خاکی 56
- فلسفه تلقین 58
- تفاوت افراد در فشار قبر 61
- معنی حقیقی قبر 63
- نقش عمل در تثبیت عقاید 66
- سؤال قبر، عامل تثبیت عقاید 67
- بهشت برزخی؛ باب بهشت موعود 73
- مرگ و ظهور ملکات 77
- تجسم عقاید و اعمال در برزخ 78
- عالم برزخ، شروع بیداری است 79
- فشار قبر، شروع سیر کمالی مؤمن 81
- تمثل و تجسّم اوصاف و اعمال در برزخ 84
- چهره دنیوی اعمال 86
- صورت باطنی اعمال از نظر قرآن 92
- تمثل برزخی نماز، زکات، روزه، حج، خدمت به مؤمنین و ولایت 94
- آنچه در دنیا درونی است، در برزخ و قیامت بیرونی است 98
- دلیل فلسفی جسمانی بودن عقاید و اعمال 99
- تمثّل عقایدِ حق و عقاید باطل 103
- «زمان» در برزخ 106
- غیر قابل توصیف بودن برزخ 111
- مشاهده برزخ و برزخیان 116
- گذر از برزخ ها، در دنیا 119
- اهمیت یاد اموات 125
- اشاره 133
- علائم پیش از وقوع قیامت 134
- نفخ صور اول 138
- چگونگی بدن اُخروی 150
- حقیقت بهشت و جهنم 153
- به سوی لقاء حق 157
- نامه اعمال 159
- موقف حساب؛ بستری برای رهایی از آثار گناهان و تعلقات 165
- موقف صراط 169
- حشر دسته جمعی انسان ها 174
- معنی بهشت 176
- ارتباط دو جهان 183
- عینیت یا مثلیت؟ 191
1- بحارالانوار، ج 6، ص 267.
ائمه دین علیهم السلام دستوراتی در جهت کم شدن فشار قبر داده اند که همه در راستای قطع تعلق از دنیا، و عمق توجه به عالم غیب و معنا است. چنانچه حضرت باقر علیه السلام می فرمایند:
«کسی که رکوع نماز را کامل بجا آورد، وحشت قبر به او روی نمی آورد».(1)
چون در رکوعِ کامل انسان منیّت خود را در مقابل خداوند می شکند و بندگی خدا را بر خود حاکم می کند.
معنی حقیقی قبر
قبر برای انسان مؤمن برکاتی دارد که نباید از آن غافل بود. به طوری که در رابطه با آن باید گفت:
«قبر؛ محل اُنس با چهره باطنی خود و آزاد شدن از چیزهایی است که ما را به خودشان مشغول و از خودمان غافل کرده اند.
قبر؛ محل تنهایی انسان با خویشتن خویش است، و نشناختن قبر، یعنی در غربت دنیا عمر را از بین بردن و نسبت به آن خانه تنهایی بی تفاوت بودن.
آزاد شدن از زمان و مکان و از امروز و فردا، بهترین شرایطِ بودن را فراهم می کند و این در«قبر» عملی می شود، به شرطی که در زندگی دنیایی از قبر غافل نباشیم و گرفتاری خود را در امروز و فردای دنیا، زندگی نپنداریم. وقتی از زمان و مکان آزاد شدیم، تمام افق های