معاد، یا، بازگشت به جدی ترین زندگی صفحه 77

1- سوره زلزال، آیات 6تا8.

2- امالی، ص256، مجلس 44، ح10.

3- رجوع شود به اصول کافی، ج2، ص190، باب ادخال السرور علی المؤمنین.

4- چهل حدیث، ص293.

«اِنَّ اللهَ لایَنْظُرُ اِلَی صُوَرِکُمْ وَ اَعْمَالِکُم، وَ اِنَّما یَنْظُرُ اِلَی قُلُوبِکُم»؛(1)

خداوند به صورت ها و اعمالتان ننگرد، بلکه به قلب های شما می نگرد.

به همین جهت روی نیت تأکید شده است، چون نیّت جنبه ملکوتی عمل است و فرموده اند:

«وَ النِّیَّه اََفْضَلُ مِنَ الْعَمَلِ، اَلا وَ اِنَّ النِّیَّه هِیَ الْعَمَل»؛(2)

نیّت از عمل افضل است، بلکه نیّت تمام حقیقت عمل است، و صحت و فساد و کمال و نقص اعمال به آن است».

مرگ و ظهور ملکات

مرگ و انقطاع از دنیا و قرار گرفتن در برزخ، همانند بیدارشدن از خواب است که انسان ناگهان در وضع جدیدی که چندان فاصله ای با آن نداشته و از آن محجوب بوده است، می افتد، حجاب ها کنار می رود و انسان در باطن خود قرار می گیرد. و در همین راستاست که پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: «اَلنّاسُ نِیامٌ فَاِذا ماتوا انْتَبَهُوا»(3)

مردم در زندگی دنیایی در خوابند، چون بمیرند بیدار می شوند.

بنا به فرمایش امام خمینی«رحمه الله علیه»: