- تقديم به 1
- متن تأئيديه حضرت آيةاللّه محمد يزدي 2
- متن تائيديه حضرت آيةاللّه مرتضي مقتدايي 3
- متنتأييديه حضرت آيةاللّهسيدعلياصغردستغيبنماينده محترمخبرگانرهبريدراستانفارس 4
- مقدمه ناشر 5
- مقـدمـه مـؤلـف 7
- نمونه عملي از نحوه زنده كردن مردگان 10
- فصل اول:وضعيت انساني در روز محشر 10
- كليـاتي از آغاز و انجـام قيامت 16
- الف: قيـامت چگـونــه آغــــاز مــيشــود؟ 16
- قسمت دوم: كليـاتي از آغاز و انجـام قيامت 16
- 1 ـ با نفخه اول همه ميميرند! 17
- 2 ـ با نفخه دوم همه زنده ميشوند! 18
- 3 ـ تاريكي زمين زايل مــيگــردد! 18
- 4 ـ نامههاي اعمال گشوده ميشوند! 19
- 6 ـ داوري واقعي آغاز ميشود! 19
- 5 ـ گواهــان احضار ميشوند! 19
- ب: احكام كيفراجراميشود ! 20
- 7 ـ اعمال به صاحبانش رد ميشود! 20
- 1 ـ راندهشدن كفار بصورت گروهي به جهنم 21
- 2 ـ اوليــــن سئــوال خـازنـان جهنـــم 21
- 3 ـ دستور دخـولاز ابـواب جهنم 22
- ج : احكــام پاداش اجــرا ميشود! 23
- 1 ـ سوق داده شدن متقين بصورت گروهي به بهشت 24
- 2 ـ صدق وعده پروردگار 24
- 3 ـ وراثت زمين بهشت 25
- 4 ـ اقامت و استفاده دلخواه از بهشت 25
- 5 ـ داوري بحــق و حمـد خداي سبحان 26
- قســمت ســوم : مشخصــههــاي قيامـت 29
- مشخصهها و معرفههاي قيامت و روز حشر 29
- تفاوت حساب روز قيامت با بازجوئيهاي برزخ يا قبر 31
- نوع ديدن در روز قيامت 33
- معــرفــه دوم قيـامت : روز مشهــود 33
- ظهـور و بــروز اسرار باطنها 34
- معرفــه ســوّم قيامـت : زمـان وقوع 35
- معرفه چهارم قيامت: تكلّم در روز قيامت 36
- چگونگي تكلم در روز قيامت 37
- ظهور ملكات نفساني به جاي تكلم در قيامت 38
- روز شهــادت گواهان (تكلم اضطراري و بي اختيار) 40
- معرفه پنجم قيامت: ظهور نتيجه اعمال انسان (پايان اختيار و عمل) 40
- روز قيامت، ظرف جزا (نه ظرف عمل) 41
- معرفه ششم قيامت : سعادت و شقاوت 43
- بهشت يا آتش در قيامت (انتهاي سير انساني) 44
- تــدارك بـراي سفـر بـا سعـادت آخــرت 45
- صداي نفس بدبختان در آتش جهنم 45
- از معرفههــاي قيامــت: برطرف شدن ترديدها 46
- هر كس آنچه كرده ميداند! 47
- كورشدگان و فراموششدگان روز محشر 49
- اصناف سهگانه مردم در روز محشر 52
- خـروج از قبـر و فاش شدن نهان انسان 53
- حــال فــزع كل موجــودات 55
- موقفيازپنجاه مواقف روزقيامت 56
- قيامت در سوره قيامت 58
- روزي كه مؤمنيــن، استهزاگران را نظــاره ميكنند! 61
- قطع ارتباط افراد و خانواده و نسب در روز قيامت 63
- روزي كه بت و بتپرست با هم محشور ميشوند 65
- حشر جمعي مشركين و خدايان دروغين 67
- روز بــييــار و بـــي يــاور 68
- حشـر و ظهور مالكيت حقيقي الهي 69
- خلق قيامت و نفخ صور و كيفيت احضار و حشر عام 70
- نشر و بازشدن طومار مردگان در پيشگاهالهي 72
- بـازگشت خـاك هـر قالبي به قالبروح خود 73
- قسمت چهــارم: وضعيـت زنــده شـدگـان 73
- ورود به قيامت با سائـق و شاهد 75
- كنار رفتن پرده غفلت و تيزبين شدن ديدگان 77
- فـرشتـه مـوكـل تحـويلـش مـيدهــد! 79
- شرح روزي كه در صور دميده مـيشـود! 80
- پـايـان سرنوشـت انسانها 86
- فَتَعالَي اللّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ! (1) 87
- رستاخيز همه مردگان با آخريــن نفخه صور 88
- حال مردم در نفخه اول صور و در نفخهدوم صور 90
- كيفيت نفخ و دميدن در صور 91
- از قبرها با سرعت بيرون ميآيند! 94
- تلاطم انساني قبل از قيامت و نفخ صور براي جمع شدن 95
- ســــؤال يـــوم حشـــر 96
- صحــراي محشـــر 96
- هلاكشدگان در پيشگاه خدا حاضر خواهند شد! 98
- ظهور دهشت و اهوال غير قابل تصور در قيامت 99
- روز آزفه، دلها از شدت ترس بهگلوگاه ميرسد! 101
- يَوْمَ التَّناد، روز فريادهاي بلند و فرارهاي بي فايده 102
- شدت روز قيامت و ناتواني مستكبرين از سجده 104
- توصيف روز قيامت و عذاب كفار در آن 106
- روزي سخت بــر كـافـران، روز نقـر ناقور 110
- بطشه كبري! انتقام الهي 111
- حال انسان در روز قيامت 114
- حال جمعي مـردم در روز قيـامـت 117
- احـوال متفاوت انسـانها در وقوع صيحه آسماني 121
- طامّه كبري - ضابطه سكونت در جهنم و سكونت در بهشت 124
- مقــام پروردگار و كسي كه از آن بترسد! 127
- قسـمت پنجـم: رستــاخيـز سـايـر مــوجــودات 129
- حشـر تمامي جنبندگــان روي زمين و پرندگان هوا 129
- سؤالات و ابهامات در حشر حيوانات 132
- اثبات حشــر بــراي حيـوانــات 132
- حشر آسمانها و زمين و آفتاب و ماه و سنگها و غير آن 133
- شباهت حشر حيوانات به حشر انسان 133
- عــدم اثبــات پيامبـر بـر غيـر انسـان 135
- فصل دوم:تغييرات طبيعي و نشانههاي 58 گانه قيامت 136
- سقـــوط نظــام دنيـــا و نشـــانههــاي آن 137
- نشـانه 2 ـ شكافته شدن آسمان 138
- نشانه 1 ـ محوشدن نور ستارگان 138
- نشانه 3 ـ ريشهكن شدن كوهها 138
- نشانه 4 ـ حاضرشــدن انبيــاء 139
- نشانه 5 ـ وقــــــوع زلـــزلـــه عظيـــــم 141
- نشانه 6 - رهــــا كــــردن عـــزيـــــزان 141
- نشـانه 7 ـ گيـج و دهشت زده شــدن آدمهـا 142
- نشانه 8 ـ پيچيده و تاريكشدن خورشيد 143
- نشــانــه 10 ـ راه افتـادن كوهها 144
- نشانه 11 ـ بيصاحب ماندن اموال 144
- نشانه 9 ـ سقـوط و تيـرهشـدن ستارگان 144
- نشانه 12 ـ محشور شدن وحوش 145
- نشانه 13 ـ آتـــش شــــدن دريــاهــــا 146
- نشانه 14 ـ رسيدن نفوس به زوج خود 146
- نشانه 15 ـ سؤال از دختــران زنده بگـور شده 147
- نشانه 16 ـ بــاز شــدن نامههـاي اعمـــال 148
- نشانه 17 ـ كندهشدن و پيچيدهشدن آسمانها 148
- نشــــانــــه 18 ـ افـــروختـــه شـــــدن دوزخ 149
- نشانه 19 ـ نــزديــك شــدن بهشــت به اهــل آن 149
- نشانه 20 ـ پي بردن فرد به اعمال خود 150
- نشانه 22 ـ گشاد شدن زمين و بيرون ريختن مردگان 152
- نشانه 21 ـ منشق و منقاد شدن آسمان 152
- نشانه 23 ـ بركندهشدن كوهها و ظهور افق زمين 153
- نشانه 24 ـ بـــازشـدن درهـــاي آسمــــان 155
- نشـانه 25 ـ تلاشي و تبـديل كوهها به ســراب 155
- نشانه 26 ـ تغييريافتن زمين و آسمان بهشكل ديگر 157
- نشانه 27 ـ ذره ذره شدن كوههــا و تخت شدن زميــن 159
- نشانه 28 ـ پيچيدهشدن آسمان مانند طومار 160
- نشانه 29 ـ حركت كوهها چون ابرها 162
- نشـانه 30 ـ آسمان مثل مس ذوبشده 164
- نشانه 31 ـ كوههامثل پشمحلاجيشده 164
- نشانه 32 ـ خسوف و تاريك شدن ماه 165
- نشانه 33 ـ جمعشدن ماه و خورشيد با هم 166
- نشــانــه 34 ـ دود آوردن آسمـان 167
- نشـانـه 35 ـ روشن شـدن زمين با نـور پروردگار 168
- نشانه 36 ـ دميـده شـدن در صـــور 171
- نشانه 39 ـ ظاهر شدن ملائكه و عرش براي انسانها 171
- نشانه 38 ـ منشق و واهي شدن آسمان 171
- نشانه 37 ـ كوبيدهشدن زمين و كوهها 171
- نشانه 40 ـ فاش شدن عقايد و اعمال انسان براي خدا 172
- نشانه 41 ـ قرارگرفتن همه مردگان در روي زمين 174
- نشانه 42 ـ زيرو رو شدن نظام عالم 176
- نشانه 43 ـ تكانخوردن زمين با زلزله عظيم 176
- نشانه 44 ـ آرد شدن كوهها و پراكنده شدن آنها در هوا 177
- نشانه 46 ـ درهم شدن ستارگان و خروج آنها از مدار 179
- نشانه 47 ـ متصل و مخلوط شدن دريـاهــا بـا هــم 179
- نشانه 45 ـ انفطــار و پـــارهشــدن آسمــان 179
- نشانه 48 ـ منقلبشدن خاك قبرها و ظاهرشدن مردگان 180
- نشانه 50 ـ سخن گفتن زمين از حوادث واقع در روي آن 182
- نشانه 49 ـ زلزلههاي پيدرپي زمين و خروج اثقال آن 182
- نشانه 51 ـ متمايز شـدن افراد بـراي ديدن اعمال خود 183
- نشانه 52 ـ پراكنده شدن مـردم مانند ملخ روي زمين 187
- نشانه 53 ـ متلاشي شدن كوهها چون پشم رنگارنگ حلاجي 187
- نشانه 54 ـ تبديــل شـــدن كوههـــا به تــل ماســــه 190
- نشانه 55 ـ انفطار و شكافتــه شدن آسمـــان 191
- نشانه 56 ـ شكافته شدن آسمان با ابرها و نزول ملائكه 192
- نشانه 57 ـ آمدن صيحه شديد و فرار انسان از اقرباي خود 194
- فصل سوم:يَوْمُ الْفَصْل، روز ميقات جمعي 197
- نشانه 58 ـ وقوع راجفه و رادفه - زلزله وحشتناك و صيحه عظيم 197
- يَـوْمُ الْفَصْـل، ميقات و وعـدهگاه خلـق 199
- يَـوْمُ الْفَصْل و كـمينگـاه بـودن جهنـم 201
- يَوْمُ الْفَصْل و بهشت رستگـاران 205
- يَوْمُ الْفَصْل و ربوبيت عمومي رحمان 207
- مـلائكــه و روح و نه خصـــوص طاغيـــان. 209
- يَوْمُ الْفَصْل، ذلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ 210
- تمتـع مجرمين در دنيا و عذابشان در يَوْمُ الْفَصْل 212
يَوْمُ الْفَصْل و بهشت رستگاران (391)
«لا يَسْمَعـُونَ فيهـا لَغْوا وَ لا كِذّابا،» (35 / نبأ) يعني در بهشت سخن لغو نميشنوند، سخني كـه هيچ اثر مطلوب بر آن مترتب نميشود و نيز يكديگر را در آنچه ميگويند تكذيب نميكنند، پس سخنان بهشتيان هر چه هست حق است و اثر مطلوب دارد و صادق و مطابق باواقع است.
«جَزاءً مِنْ رَبِّكَ عَطاءً حِسابا،»(36 / نبأ) يعني رفتاري كه با متقين ميشود هر چه باشد در حالي است كـه جزايــي حســاب شده و عطيهاي از ناحيه پـروردگار تو است.
يَوْمُ الْفَصْل و ربوبيت عمومي رحمان
«رَبِّ السَّمـواتِ وَ الاَْرْضِ وَ مـا بَيْنَهُمَـا الـرَّحْمـنِ...،» (37 / نبأ) اين آيه كلمه «رَبِّكَ»
(392) اوضاع طبيعي و انساني قيامت
را كه در آيه قبل بود تفسيــر و بيان ميكنــد، ميخواهــد بفهماند ربوبيت خداي تعالي عمومي اســت و همه چيز را شامــل است و آن «ربّي» كه رسول خدا صلياللهعليهوآله رب خود اتخاذ كرده و او را ميخواند رب اختصاصي نيست، بلكــه رب هــر موجــودي اســت.
توصيف رب بهصفت «رَحمن» - با درنظر گرفتن اينكه اين كلمه صيغه مبالغه است - اشاره دارد به سعه رحمت او و اينكه رحمت خدا نشانه ربوبيت او است، ممكن نيست موجوديازآن محروم باشد، همچنانكه ممكن نيست موجودي از تحت ربوبيت او خارج باشد، مگرآنكه مربوبي از مربوبهاي او خودش به سوءاختيارش رحمتاو را نپذيرد، كه اينشقاوت و بدبختي خود ايشان است، مانند طاغيان كه مربوب خدا هستند، ولي رحمت او را نپذيرفته از زي عبــوديتش خــارج شدند.
«لا يَمْلِكُــــــونَ مِنْـــــــهُ خِطــــابـــــا،»
يَوْمُ الْفَصْل و ربوبيت عمومي رحمان (393)