شهد سخن 5: ولایت در قرآن (نمونه فیش سخنرانی ویژه ایام دهه سوم ماه مبارک رمضان) صفحه 93

1- . خاک های نرم کوشک،

2- . به نقل از فرزند ایشان حجت الاسلام علی آقابهجت.

3- . وصیت نامه علامه قاضی (ره).

4- . زیارت نا حیه مقدسه درکتاب مزار الکبیرابن مشهدی.

که ما هر روز توسل داشته باشیم و سلامی به اهل بیت علیهم السلام بدهیم.

روضه

بگذارید امشب ما هم سلامی بدهیم و توسلمان را با سلام شروع کنیم. عرض ادبی به مادر سادات داشته باشیم: السلام علیک یا فاطمه الزهرا یا بنت رسول الله یا قره عین الرسول و رحمه الله و برکاته.

محبان فاطمه زهرا! نوشته اند: «ما زالَتْ بَعْدَ ابیها مُعَصَّبَهَ الرَّأْسِ، ناحِلَهَ الْجِسْمِ، باکِیَهَ الْعَیْنِ، مُنْهَدَّهَ الرُّکْنِ». ندیدند که زهرا علیها السلام بعد از پدر عصابه ای را که به سر بسته بود، از سر باز کند. روز به روز لاغرتر و ناتوانتر می شد و بعد از پدر همیشه زهرا را با چشمی گریان دیدند. «مُنْهَدَّهَ الرُّکْنِ» این جمله معنی عجیبی دارد. «رکن» یعنی پایه، مثل یک ساختمان که پایه هایی دارد و روی آن پایه ها ایستاده است. از نظر جسمانی، پا و ستون فقرات رکن انسان است، یعنی انسان که می ایستد روی این بنای استخوانی می ایستد. گاهی از نظر جسمی، این رکن خراب می شود، ولی گاهی انسان از نظر روحی آنچنان درهم کوبیده می شود که گویی آن پایه های روحی که روی آن ایستاده است خراب شده است.

بله محبین مادرسادات! پهلوی زهرا را شکستند، اما در جای دیگه هم سینه ای را شکستند؛ جایی که اسب ها را نعل تازه زدند و روی جسم ابی عبدالله تاختند و هشّموا صدره و ظهره.(1)