تربیت از دیدگاه قرآن صفحه 132

والمنزله اخصیعه، وضعنی فی حجره وانا ولید، یضمنی الی صدره و یکنفنی فی فراشه .و یمسنی جسده، یشمنی عرفه، و کان یمضغ الشیء ثم یلقمنیه، و ماوجد لی کذبه ف قول و لاخطله فی فعل».(1)

اکنون از این علی، که صدای جبرئیل راشنیده، صدای ناله شیطان را شنیده ، از کودکی با رسول اکرم بوده ، بوی خوش نبوت و بوی خوش پیغمبر را استشمام کرده و... از این علی می خواهیم که قدری برای ما شرح دهد و این روز بزرگ و صاحب آن رابه ما بشناساند. البته برادران حوصله خواهند کرد و من هم تا آنجا که وقت اجازه می دهد، به سخن ادامه خواهم داد. اگر بخواهیم در این باره فقط از نهج البلاغه صحبت کنیم دو دهه و هر روز یک ساعت وقت لازم است تا به جایی برسد، ولی امروز به طوراختصار قدری صحبت می کنم.

آب دریا را اگر نتوان کشید

هم به قدر تشنگی باید چشید

حال می رویم به سراغ نهج البلاغه خطبه های 1، 2، 93، 94، 95. 234 و 159

و آنچه با امروز تناسب دارد و درباره پیغمبر اکرم است و درباره اش به گفتگو می پردازیم.

یک سفارش اکید به دانش پژوهان

ابتدا به برادران عزیز طلبه و دانشجو و دانش پژوهان عرض می کنم: جوانید وقتها راغنیمت بشمارید. قرآن نباید فقط در لابلای کاغذها بماند، قرآن و نهج البلاغه و صحیفه سجادیه نباید کناری باشد و شما کناری نه، اینها باید ورد زبان شما باشد. صحیفه سجادیه را باید در قنوت نمازتان و در تعقیب نمازهایتان بخوانید و در نماز شبتان زمزمه کنید. بعضیها ممکن است بگویند: راه قرآن، راه نهج البلاغه، راه صحیفه. مگر