تربیت از دیدگاه قرآن صفحه 49

گفتار چهارم:انسان، خلیفه خداوند

اشاره

گفتار چهارم:انسان، خلیفه خداوند(1)

«وَإِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلَائِکَهِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَهً قَالُوا أَتَجْعَلُ فِیهَا مَنْ یُفْسِدُ فِیهَا وَیَسْفِکُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَنُقَدِّسُ لَکَ قَالَ إِنِّی أَعْلَمُ مَا لَاتَعْلَمُونَ» (بقره/ 30).

بحث جلسه گذشته پیرامون سه سئوال بود: انسان کیست؟ راه انسان در مسیر خلقت چیست؟ رهبر در این راه ، کیانند؟در مورد سئوال اول این آیه که قرائت گردید خوانده شد. خداوند در این آیه می فرماید: «من می خواهم کسی را خلق کنم که خلیفه من در روی زمین باشد». پس نخستین چیزی که درباره انسان به گوش می رسد این است که « خلیفه» است، کارمستخلف عنه (خدا) را باید انجام بدهد، و این برای انسان پایه بسیار بلندی است .

حالا می خواهیم درباره این خلیفه بودن انسان، از خود قرآن و از روایات، ثقل اصغرو انبازو شریک قرآن، استفاده کنیم و راه خود را بیابیم، و اخلاق ما، اخلاق علمی ما ،اخلاق سلوکی ما، اخلاق مربوط به خودسازی ما، روی شناخت خودمان بر پا شود .

در بحث گذشته سخن به این جا رسید که با اشاره به «وعلم آدم الأسماء کلها»