پیشوایان هدایت : خاتم انبیا حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله جلد 1 صفحه 104

4.نخستین رویارویی و بیم دادن خویشان

زمانی که خبر اسلام در تمام نقاط جزیره العرب انتشار یافت و ایمان آورندگان از جهت روحی،شایستگی رویارویی را پیدا کردند،باید تبلیغ رسالت به مرحلۀ اعلان عمومی انتقال می یافت.ازاین رو،در جامعه ای که آداب و رسوم قبیله ای بر آن حاکم بود،نخستین گام پیامبر صلّی اللّه علیه و اله و سلم بیم دادن نزدیکان خویش محسوب می شد و این کار قبل از بیم دادن سایر مردم، سزاوارتر به نظر می رسید و فرمان الهی با

وَ أَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِینَ؛ (1)نزدیکانت را بیم ده.

نازل شده بود و از همین جا رسول اکرم صلّی اللّه علیه و اله و سلم با فراخواندن نزدیکان خود رسالت الهی و هدف و آیندۀ آن را برایشان تشریح کرد.در برخی افرادی که در آن جمع حضور داشتند امید به خیر و صلاح و ایمان وجود داشت و اگر ابو لهب به پا خاست و آشکارا به مخالفت و دشمنی پرداخت،ابو طالب علیه السّلام نیز اظهار نمود پیامبر صلّی اللّه علیه و اله و سلم را یاری و از رسالت او حمایت خواهد کرد.

روایت شده به دنبال نزول آیۀ شریف«إنذار»،رسول خدا صلّی اللّه علیه و اله و سلم به علی علیه السّلام دستور تدارک میهمانی داد.سپس خاندان خویش را که تعداد مردانشان به چهل تن می رسید،به میهمانی دعوت کرد.همین که رسول اکرم صلّی اللّه علیه و اله و سلم آمادۀ سخن گفتن شد،عمویش عبد العزّی-معروف به ابو لهب-سخن او را قطع کرد و در مورد ادامۀ تبلیغ،هشدار داد و مانع عملی شدن هدف پیامبر صلّی اللّه علیه و اله و سلم در