سلسله پژوهش های اعتقادی، نقش شورا در امامت المجلد 14 صفحه 52

شماره صفحه در کتاب - ص: 71

***

را نیز سه روز تعیین نمود که اگر این مدّت گذشت و کسی را تعیین نکردند، همگی کشته شوند و صهیب رومی را نیز ناظر بر آن ها قرار داد و پنجاه نفر با شمشیر بر سر آن ها می ایستند و منتظر می مانند که اگر یکی از آن ها مخالفت کند به فرمان عبدالرحمان بن عوف گردنش را بزنند!

در کتاب های تاریخی و منابعی هم چون الطبقات الکبری (1)

و مصادر دیگر آمده است که عمر اداره شورا را در اختیار عبدالرحمان بن عوف قرار داد و لازم بود او به گونه ای کار را اداره کند که سرانجام کار همان شود که عمر بن خطاب می خواست. البتّه خود عبدالرحمان نیز با عمر هم عقیده بود.

از سوی دیگر، عبدالرحمان می دانست که عقیده علی علیه السلام درباره ابوبکر و عمر چیست. هم چنین می دانست که آن حضرت با سیره و روش آن دو مخالف است و با آگاهی کامل از این موضوع به شورا پا نهاد تا به امیر مؤمنان علی علیه السلام پیشنهاد کند که خلافت را بپذیرد؛ اما به شرط آن که با مردم بر اساس کتاب خدا، سنت پیامبر و سیره ابوبکر و عمر عمل کند.

البته خوب می دانست که حضرت علی علیه السلام این پیشنهاد را نخواهد پذیرفت. هم چنین خوب می دانست که عثمان به سرعت این پیشنهاد را خواهد پذیرفت.