سلسله پژوهش های اعتقادی، تحریم دو حکم حلال المجلد 26 صفحه 18

شماره صفحه در کتاب - ص: 30

***

دفاع ابن تیمیه و اعتراف او به اشتباه …

ابن تیمیه، شیخ الاسلام اهل سنّت نیز در این باره اظهار نظر کرده است. وی در دفاع از دیدگاه عمر زبان به توجیه می گشاید و می گوید:

«عمر می خواست به عمل بهتر، دستور دهد».

آن گاه ابن تیمیه سخنان پسر عمر را به عنوان شاهد ادّعای خود می آورد و می گوید: عبداللَّه پسر عمر متعه را جایز می دانست. به او گفتند: پدرت متعه را منع کرده بود.

ابن عمر پاسخ داد: منظور پدرم با آن چه شما می گویید، تفاوت دارد.

خلاصه سخن ابن تیمیّه همان است که سرانجام می گوید: این نهی، اختیاری بود، نه تحریمی. عمر نگفته که من این دو متعه را حرام می کنم. (1) به نظر ما این توجیه ابن تیمیه که «منظور عمر دستور دادن به حکم بهتر بوده»، پذیرفته نیست و باطل است.

از سوی دیگر ابن تیمیه سخنانی را به پسر عمر نسبت داده که بر خلاف مطالبی است که در کتاب های اهل سنّت از پسر عمر نقل گردیده