آرای وهابیت در ترازوی قرآن و سنت صفحه 125

ص:137

حضرت برای شفا، به سوی بیماران برود، بلکه آنان با ناامیدشدن از همه‌جا، متوسل به پیامبر خدا می‌شدند.

مقام شفاعت انبیا

در قرآن کریم آیات متعددی وجود دارد که شفاعت‌کردن را حق خدا می‌داند و فقط کسانی حق شفاعت دارندکه از سوی خدا مأذون باشند. آیات ٢٨ سوره انبیا و ٢۶ سوره نجم در مورد شفاعت فرشتگان و آیه ٨۶ سوره زخرف که شفاعت شاهدان را بازگو می‌کند، از آیاتی‌اند که درباره شفاعت غیر خداوند سخن می‌گویند.

«شوکانی» در کتاب «فتح‌القدیر» در رابطه با آیه نفی شفاعت می‌گوید:

منظور این است که شفاعت برای هیچ‌کدام از این معبودها (بت‌ها) نیست. البته خداوند به فرشتگان و انبیا اذن شفاعت داده است تا شفیع کسانی باشند که مستحق شفاعت‌اند.(1)

آیه ۶۴ سوره نساء نیز شفاعت پیامبر (صلی الله علیه و آله) را در حق بندگان ثابت می‌کند و گرنه خود آنان بدون حاضر شدن نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) نیز می‌توانستند از خداوند طلب آمرزش کنند. پس آیه مذکور، اذن شفاعت و واسطه بودن پیامبر (صلی الله علیه و آله) را بیان می‌کند.

بنابراین آیاتی که ابتدا به‌طور کلی شفاعت را نفی و سپس مشروط به اذن الهی می‌کنند، بیانگر جواز شفاعت برای غیر خداوندند؛ نظیر آیات: ٢۵۵ بقره، ٢٨ انبیا، ۴١ دخان، ٢۶ نجم، ٩۴ انعام و. . . . بنابراین هرچند که شفاعت حق خداوند است، اما خداوند این حق را برای پیامبران نیز قائل