آرای وهابیت در ترازوی قرآن و سنت صفحه 134

ص:146

خداوند می‌فرماید: «[او] دانشی از کتاب [آسمانی] داشت» .(1)دانشی که دیگران از آن بی‌بهره بودند که در واقع، همان اطلاع از غیب است.

بنابراین پیامبری که علم کل کتاب نزد اوست و خداوند آنان را از غیب آگاه می‌کند، چگونه نتواند از غیب خبر دهد.

این عقیده آنان ضمن مخالفت با آیات قرآن، با سیره سلف مخالف است؛ زیرا آنان‌پس از مرگ پیامبر (صلی الله علیه و آله) به سوی قبر ایشان می‌آمدند و از آن حضرت با خواندن همین آیات، طلب بخشش می‌کردند و به آن حضرت متوسل می‌شدند. این جریان مصادیق زیادی دارد که برخی از آنها را تقی‌الدین سبکی شافعی در شفاء السقام‌آورده است.(2)

توسل به انبیا

از موضع‌گیری‌های دیگر وهابیت در مورد انبیا و اولیا، جلوگیری از توسل به آنان و زیارتشان است. این نظریه شورای فتوای وهابیان است که می‌نویسند: «توسل به ذات پیامبر و غیر او (از انبیا و صالحان) جایز نیست. همچنین توسل به آبروی پیامبر (صلی الله علیه و آله) و غیر او حرام است» .(3)

این سخن وهابیان مخالف با سیره عملی صحابه و مسلمانان در زمان حیات و وفات رسول خداست زیرا ابن‌تیمیه در کتاب «مجموعة الرسائل» می‌گوید:

اهل علم اجماع دارند که اصحاب در زمان آن حضرت، به او

1- نمل: ۴٠.
2- شفاء السقام، ص ٣٠۵.
3- البدع و المحدثات و ما لا اصل له، صص ٢۶۵ و ٢۶۶.