پاسخ های روشنگرانه (در نقد کتاب سوال هایی که باعث هدایت جوانان شد) صفحه 113

1. مردم از سایر آموزه های اسلام که پیش و پس از ملاقات آنها با رسول خدا (ص) نازل شده بود، چگونه آگاه می شدند؟ آیا به آنها عمل می کردند یا نه؟ بنابراین از موضوع امامت نیز به همین صورت آگاه می شدند.

2. از طرفی، بی خبران قاصر معذور بودند؛ زیرا شرط تکلیف آگاهی است:

( ما کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّی نَبْعَثَ رَسُولاً ) (اسراء: 15)

ما هرگز (قومی را) مجازات نخواهیم کرد، مگر آنکه پیامبری مبعوث کنیم [تا وظایفشان را بیان کند].

6٢. اعتبار بیعت در لزوم امامت

اشاره

در نهج البلاغه آمده است که [امام] علی [(ع)] در نامه ای به معاویه نوشت:

کسانی که با ابوبکر و عمر و عثمان بیعت نموده اند همان گونه با من بیعت کرده اند - با من هم بر همان اساس بیعت کرده اند. پس کسی که در بیعت حاضر بوده است حق ندارد انتخابی دیگر نماید و کسی که حضور نداشته است حق ندارد انتخاب دیگران را نپذیرد. شورا از آنِ مهاجران و انصار است، پس اگر آنها کسی را انتخاب کردند و امام نامیدند، خداوند این را پسندیده است. اگر کسی اعتراض کند و یا با ایجاد بدعتی از فرمان آنها بیرون رود، او را دوباره بازگردانند و اگر نپذیرفت با او بجنگند، چون راهی غیر از راه مؤمنان را پیروی کرده است. (1)

این سخنان [امام] علی [(ع)] دلیلی برای امور ذیل است:

1. امام را مهاجران و انصار انتخاب می کنند، پس انتخاب امام ربطی به اصل امامت