پاسخ های روشنگرانه (در نقد کتاب سوال هایی که باعث هدایت جوانان شد) صفحه 156

بیشتر و به بیان دیگر، رعایت

«اَلاَهَمُّ فَالاَهَم» است. رعایت

«اَلاَهَمُّ فَالاَهَم» ، هم دستور عقل و هم دستور دین است.

تقیه در قرآن

اکنون به بعضی از آیه های قرآن که به موضوع تقیه اشاره کرده اند، می پردازیم؛ هر چند در هیچ یک، واژه «تقیه» به کار نرفته است، اما ماهیت کار همان است.

1. خداوند می فرماید:

مَنْ کَفَرَ بِاللهِ مِنْ بَعْدِ إِیمانِهِ إِلَّا مَنْ أُکْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِیمانِ. . . (نحل:1٠6)

کسانی که بعد از ایمان به خدا کافر شوند (مجازات می شوند) به جز آنها که تحت فشار واقع شده اند، در حالی که قلبشان با ایمان و آرام است. . . .

در شأن نزول این آیه چنین آمده است:

کفار عمّار را دستگیر کرده و گفتند اگر از محمد بدگویی کنی، رهایت می کنیم. عمّار برای نجات جانش درحالی که در دل به رسول خدا [(ص)] ایمان داشت، در زبان از آن حضرت اظهار کفر کرد و مشرکین او را آزاد کردند. آن گاه که نزد رسول خدا [(ص)] رسید در حالی که از کار خود ناراحت بود، این آیه نازل شد. (1)

مفسرین اهل سنت نوشته اند: «این آیه دلالت می کند بر اینکه در حال اکراه تظاهر به کفر جایز است» . (2)

و در تفسیر بیان المعانی بعد از آنکه می گوید: خداوند به بنده اش رخصت داده است