پاسخ های روشنگرانه (در نقد کتاب سوال هایی که باعث هدایت جوانان شد) صفحه 158

تقیه بعضی پیامبران در قرآن

1. حضرت یوسف (ع) تصمیم گرفت به بهانه ای برادرش «بنیامین» را از سایر برادران جدا کند و او را نزد خود نگه دارد، پس جام سلطنتی را در بار بنیامین نهاد، و اعلان کرد: ( أَیَّتُهَا الْعِیرُ إِنَّکُمْ لَسارِقُونَ ) ؛ «ای اهل قافله شما دزد هستید» . (یوسف: 7٠)

ابن عربی می نویسد: «این نقشه ای بود که یوسف کشید تا بتواند برادرش را از آنها بگیرد» . (1)

جصاص در تفسیر خود آورده است:

اینکه یوسف برای نگه داشتن برادرش نزد خود، به این حیله توسل جست، دلالت می کند مباح است که انسان برای گرفتن حقّش به هر راهی متوسل شود هر چند برخلاف میل مدیون باشد. (2)

چگونه است که شما حضرت یوسف (ع) را مجاز می دانید که برای گرفتن حقّش به هر وسیله ای چنگ بزند، اما به اهل بیت رسول خدا (علیهم السلام) به دلیل تقیه برای حفظ جان خود یا شیعیان، خرده می گیرید؟

در تفسیر البحر المحیط آمده است: «به یوسف وحی شد که چنین روشی به کار برد» . (3)همچنین آمده است:

با توجه به اینکه آنها می دانستند پسران یعقوب درگم شدن کاسه سلطنتی از هر اتهامی پاک هستند، محال است به آنها تهمت دزد زده شود، اما به خاطر مصلحتی که یوسف در رسیدن به خواسته اش داشت، به او چنین وحی شد و خداوند این گونه اراده نمود. (4)

1- احکام القرآن، ج 3، ص 1٠94.
2- احکام القرآن، ج 4، ص 39٠.
3- البحر المحیط، ج 6، ص 3٠2.
4- البحر المحیط،، ج 2، ص 614.