پاسخ های روشنگرانه (در نقد کتاب سوال هایی که باعث هدایت جوانان شد) صفحه 164

یا شما در کتاب های روایی خودتان تقیه کرده اید و نام آن سه نفر را نبرده اید؟

اگر رسول خدا (ص) نام نبرده باشد پس رسول خدا (ص) نیز تقیه کرده و نام آنها را نبرده و اگر رسول خدا (ص) نام آنها را برده و شما نقل نکرده اید پس شما تقیه کرده اید، چرا؟

حکم شرعی تقیه از دیدگاه اهل سنت

ابن عطیه غرناطی از مفسران اهل سنت می گوید: علما درباره اینکه از چه کسی باید تقیه نمود؟ گفته اند: «در مقابل هر زورگوی قدرتمند که از سوی او نگرانی وجود دارد، می توان تقیه نمود: مانند، کفار آن گاه که غالب می شوند و حاکمان ظلم و جور. . .» . (1)

عده ای دیگر گفته اند: «آن چه که در تقیه مجاز است در حد گفتار است اما در حد عمل نیست» . (2)

جماعتی از اهل علم که حسن و مکحول و مسروق هم جزء آنهایند می گویند: «شخص مکره (مجبور) جایز است هر آن چه که خدا حرام کرده، انجام دهد تا جان خود را نجات دهد» . (3)

مسروق می گوید: «اگر مکره تقیه نکند و بمیرد وارد جهنم می شود» . (4)

بغدادی در تفسیرش می گوید: برخی نیز گفته اند: «تقیه برای حفظ جان از ضرر جایز است؛ زیرا که دفع ضرر از جان واجب است به حد امکان» . (5)

و عده ای دیگر از علمای اهل سنت در تفسیر آیه لَا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ. . . (آل عمران: 28) گفته اند:

1- تفسیر المحرر الوجیز، ج1، ص42٠.
2- تفسیر المحرر الوجیز، ج1، ص42٠.
3- تفسیر المحرر الوجیز، ج1، ص42٠.
4- تفسیر المحرر الوجیز، ج1، ص42٠.
5- تفسیر لباب التأویل، ج1، ص237.