پاسخ های روشنگرانه (در نقد کتاب سوال هایی که باعث هدایت جوانان شد) صفحه 172

دوستی می شود؟» .

پرسیدند: «ای امیرمؤمنان! اگر چنین زمانی را دریافتیم چه کنیم؟» گفت: «همانند یاران عیسی باشید که اره شدند و به دار آویخته شدند. مردن در بندگی خدا بهتر از زندگی با گناه و نافرمانی است» .

پرسش اینجاست که این فرمان امام علی (ع) چگونه با تقیه سازگار است؟

پاسخ

همان طور که - در بحث تقیه - گذشت، در تقیه رعایت «اهمّ و مهمّ» ضروری است. زمانی باید، میان حفظ جان یک مسلمان و وضو گرفتن به روش غیر شیعی یکی را برگزینیم. در این صورت باید به روش غیر شیعی وضو گرفت و جان مسلمان را حفظ کرد. اما زمانی مسئله حفظ جان خود و بقای اسلام مطرح است. در این شرایط باید حفظ اسلام را به هر چیزی ترجیح داد؛ همان طور که امام حسین (ع) در کربلا آن را ترجیح داد.

پس هرگاه فرهنگ و احکام اسلام در معرض تغییر و دگرگونی قرار گرفت، جایی برای تقیه باقی نمی ماند. همان طور که اشاره شد تقیه تا آنجا مجاز است که به خروج از اسلام نرسد.

اهل سنت نوشته اند که علی (ع) به یارانش فرمود:

سَتُعرضونَ عَلَی سَبّی فَسُبّونی وَ تُعرَضون عَلَی الْبراءهِ مِنّی فَلا تَبرّؤُا مِنّی فانّی عَلَی الاسلام. (1)

به زودی از شما خواهند خواست که مرا سبّ کنید پس سب کنید و از شما خواهند خواست از من تبرّی بجویید، اما از من تبرّی نجویید؛ زیرا من در مسیر اسلام هستم [تبری از من تبری از اسلام است پس این کار را نکنید].