پاسخ های روشنگرانه (در نقد کتاب سوال هایی که باعث هدایت جوانان شد) صفحه 227

پاسخ

همان طور که در منابع اهل سنت هم آمده است، علی (ع) با خلافت ابوبکر مخالف بود و حتی وقتی خواستند با اجبار از او بیعت بگیرند، باز هم حاضر به بیعت نشد، اما پس از حدود شش ماه به دلایلی بیعت کرد. مشکلات گوناگونی که در زمان حکومت ابوبکر برای مسلمانان پیش آمد، از قبیل جنگ با مرتدان، جنگ با مدعیان دروغین نبوت، مخالفت های داخلی بعضی قبایل و. . . موجب شد علی (ع) حفظ و تقویت اسلام و مسلمانان را بر حق خلافت خویش ترجیح دهد. (تفصیل این بحث را در پاسخ پرسش 186 ملاحظه فرمایید) .

به عبارت دیگر، علی (ع) در برابر دو موضوع قرار گرفت: یکی، حاکمیت ابوبکر و دومی، گرفتن حق خویش و تضعیف و نابودی اسلام و مسلمانان. بنابراین، علی (ع) به حکم عقل و شرع، اولی را برگزید و بیعت کرد.

علی (ع) در این باره می فرماید:

. . . پس از رسول خدا (ص) ، مسلمانان در امر خلافت با یکدیگر منازعه نمودند. سوگند به خدا هیچ گاه فکر نمی کردم که عرب خلافت را پس از رسول خدا (ص) از اهل بیت او جدا کنند و مرا از امر خلافت محروم نمایند. تنها چیزی که مرا نگران کرد، بیعت کردن مردم با ابوبکر بود. پس، من دست از بیعت پس کشیدم تا آنجا که دیدم گروهی از دین اسلام برگشتند و می خواهند دین محمد (ص) را از بین ببرند. پس، ترسیدم که اگر اسلام و مسلمانان را یاری نکنم، رخنه ای در آن ببینم و یا شاهد نابودی آن باشم که مصیبت آن برای من سخت تر از انحراف خلافت باشد. . . . پس در میان آن آشوب و غوغا به پا خاستم [بیعت نمودم] تا آنکه باطل از میان رفت و دین استقرار یافت. (1)