پاسخ های روشنگرانه (در نقد کتاب سوال هایی که باعث هدایت جوانان شد) صفحه 231

من الانبیاء والاوصیاء و لا نعرف جهه لعدم اتصافهم بالنبوه الا رعایه جلاله خاتم الانبیاء. . . (1)

ما قطعاً اقرار می کنیم که ائمه (علیهم السلام) پیامبر نیستند، اما جز پیامبر ما از سایر انبیا و اوصیا، اشرف و افضل اند و دلیلی نمی بینیم که ائمه متصف به نبوت نباشند جز آنکه جلالت و شأن خاتم الانبیاء رعایت شود.

مرحوم مجلسی دو سطر قبل از این گفتار می فرماید:

انّ الائمه نواب للرسول (ص)

لایبلغون الّا بالنیابه.

ائمه نایب و جانشین رسول خدا هستند و جز به عنوان نایب رسول خدا سخن نمی گویند [ادعای وحی و امثال آن را درباره خود ندارند].

پس اینکه می گویید «خصوصیت های ویژه پیامبران از قبیل عصمت و رساندن از سوی خدا و معجزات. . .» موضوعیت ندارد؛ زیرا با رحلت رسول خدا (ص) وحی منقطع شد. علامه مجلسی، امامان را نایبان و جانشینان رسول خدا (ص) می داند نه مستقل از رسول خدا (ص) .

اما عصمت و اعجاز، با ختم نبوت منافاتی ندارد؛ زیرا در ختم نبوت، ختم احکام و امر و نهی و آیه های خدا و فرستادگان آسمانی مدنظر است، نه پایان پاکی و عصمت و نه پایان اعجاز در برابر منکران و ملحدان.

بحثی در علم امامان

از تعابیری که فهم آن برای برخی دشوار و شاید ناممکن است سخن مرحوم علامه مجلسی است که می فرماید:

«و لا نعرف جهه لعدم اتصافهم بالنبوه الا رعایه جلاله خاتم الانبیاء» .

ارتباط نبوت با امامت، با عقیده به ختم نبوت چگونه سازگار است؟