پاسخ های روشنگرانه (در نقد کتاب سوال هایی که باعث هدایت جوانان شد) صفحه 256

3. تعصب شما در پذیرش روایت به مراتب شدیدتر از شیعیان است؛ به طوری که روایت هایی از منابع اهل سنت را که با تمام معیارها و قرائن و شواهد صحیح است، صرف اینکه یکی از راویان آن، متهم به شیعه بودن است، رد می کنید. برای نمونه واقدی را صرفاً به دلیل اینکه گفته: «علی معجزه رسول خداست، همان طور که عصای موسی و زنده شدن مردگان به دست عیسی معجزه بود» به او نسبت تشیع داده و روایت های او را رد می کنید و. . . .

4. تقیه در مذهب شیعه امری قطعی است. امامان معصوم (علیهم السلام) در بعضی موارد از روی تقیه سخنی مطابق عقاید حاکمان جور بنی امیه و بنی العباس بیان می کردند. بنابراین برخی روایت های اهل بیت را که براساس تقیه گفته شده و با ضوابط و معیارهای خاص شناخته می شود معتبر نیست، بلکه به روایاتی عمل می شود که از روی تقیه بیان نشده باشد.

١4٢. مصداق ستوده شده در کلام علی (ع)

اشاره

صاحب نهج البلاغه می نویسد:

علی (ع) ابوبکر و عمر را ستوده و درباره ابوبکر گفته است: او پاک و در حالی که عیب اندک داشت از دنیا رفت، خیر دنیا را به دست آورد و پیش از آنکه به شرّ آن گرفتار شود از دنیا رفت. . .

شیعیان چگونه این سخن علی [(ع)] را درباره ابوبکر با آنچه خودشان به ابوبکر و عمر نسبت می دهند توجیه می کنند؟

پاسخ

1. در این خطبه [خطبه 228 نهج البلاغه] نامی از ابوبکر و عمر نیامده است، بلکه علی (ع) فرموده:

«للهِ بَلاءُ فُلانٍ. . .» ؛ «خداوند به فلانی پاداش دهد» .