پاسخ های روشنگرانه (در نقد کتاب سوال هایی که باعث هدایت جوانان شد) صفحه 302

عمق ایمان عمر؟

فردی که به رسول خدا (ص) ایمان پیدا کند در گفتار، کردار و وعده های دنیوی و اخروی وی تردیدی به خود راه نمی دهد. عمر سخنان و وعده های رسول خدا (ص) را باور نداشت و پیوسته در آن به دیده تردید می نگریست و به آن اعتراض می کرد.

رسول گرامی اسلام (ص) ، در سال ششم هجرت، به یاران و اصحاب خود اطلاع داد به سوی مکه حرکت کنند و فرمود: «به زودی ما داخل مسجدالحرام خواهیم شد و کلید کعبه را خواهیم گرفت. . .» . در آن سال آن حرکت به صلح «حدیبیه» منجر شد. عمر می گوید: به رسالت رسول خدا (ص) شک کردم و به آن حضرت گفتم: «یا رسول الله! مگر به ما نگفتی به زودی داخل مسجدالحرام می شویم و کلید کعبه را به دست می گیریم و. . . ، اما به مکه نرسیدیم و قربانی نکردیم» . (1)

پیامبر اسلام (ص) فرمود: «آیا گفتم در این سفر؟» (2)گفت: «نه» . فرمود: «در آینده نزدیک وارد مسجدالحرام خواهیم شد و کلید کعبه را خواهیم گرفت» . سپس به عمر فرمود: «آیا یادت رفته که در جنگ «احد» گفتم فرار نکنید و شما را به سوی خود دعوت کردم اما گوش نکردید. . . . آیا یادت رفته که در جنگ «احزاب» ، از ترس، چشم هایتان حیران و جان هایتان به گلو رسیده بود و به وعده های خداوند گمان های مختلف بردید» . (3)

آیا فرار در غزوه «احد» و «حنین» و ترس و وحشت در غزوه «خندق» نشانه ایمان کامل آنها بود؟

آیا در واقعه صلح «حدیبیه» به خاطر انعقاد صلح بین رسول خدا (ص) و نماینده مشرکان به رسول خدا (ص) خشم گرفتن و به رسول خدا (ص) اعتراض نمودن (4)، نشانه

1- المعجم الکبیر، ج2٠، ص9؛ صحیح ابن حبان، ج11، ص216.
2- تاریخ دمشق، ج 57، ص 229؛ تاریخ اسلام، ذهبی، ج 2، ص 372؛ سبل الهدی و الرشاد، ج 5، ص 52.
3- شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج 15، ص 24.
4- سبل الهدی و الرشاد، ج 5، ص 52؛ تاریخ دمشق، ج 57، ص 229؛ تاریخ اسلام، ذهبی، ج 2، ص 372.