پاسخ های روشنگرانه (در نقد کتاب سوال هایی که باعث هدایت جوانان شد) صفحه 319

آنچه در دل دارد را اظهار کند و گاهی ممکن است سخنی بگوید که حق نیست.

کسی که تقیه می کند، معصوم نیست؛ چون به حتم دروغ خواهد گفت و دروغ گناه است.

پاسخ

1. در جواب پرسش 83 به صورت تفصیل به این موضوع پرداختیم.

اما تقیه لازم نیست دروغ باشد، می تواند توریه باشد. گناه هم چیزی است که خلاف دستور خدا باشد، اما جایی که خداوند دستور دهد به خاطر مصالح بزرگتر حقیقت را نگوید که دیگر گناه نیست.

اهل سنت نوشته اند:

«ان الکذب للمصلحه جائز من النبی و غیره» (1)؛ «دروغ برای مصلحت از پیامبر و غیرپیامبر پذیرفته است» . آن گاه شما می گویید تقیه با عصمت نمی سازد؟

رسول خدا (ص) در «حدیبیه» به خاطر مصالح مسلمانان با مشرکان قرارداد صلح منعقد کرد و در آن به جای محمد رسول الله (ص) نوشتند محمد بن عبدالله، آیا گناه کرد که قید «رسول الله» را پسوند نام خودش ننوشت؟

١٨٣. چگونگی برخورد علی (ع) با سیره خلفا

اشاره

کلینی نقل می کند که یکی از یاران امام علی [(ع)] از وی خواست آنچه خلفای گذشته خراب و فاسد کرده اند را اصلاح کند، اما علی [(ع)] نپذیرفت و گفت: «اگر این کار را بکند لشکریانش از اطراف او پراکنده خواهند شد» . (2)

با اینکه تهمت هایی که شیعیان به ابوبکر و عمر و عثمان می زنند، شامل چیزهایی