پاسخ های روشنگرانه (در نقد کتاب سوال هایی که باعث هدایت جوانان شد) صفحه 37

پاسخ

1. نویسنده مدعی است علی (ع) چیزی نگفته است. به چه دلیلی چنین ادعایی دارد و حال آنکه بخاری در صحیح خود به صراحت می گوید: عده ای گفتند:

قربوا یکتب لکم النبی (ص) کتاباً لن تضلوا بعده. (1)

[قلم و دفتر] بیاورید تا پیامبر برای شما نوشته ای بنویسد تا پس از او گمراه نشوید.

سپس عده ای با کلام عمر مخالفت کردند. اینجا دو فرض مطرح است:

اول: علی (ع) در آن جمع بود و از جمله مخالفان نظر عمر؛

دوم: علی (ع) در آن جمع بود، ولی سکوت کرد.

چه دلیلی بر رد اینکه علی (ع) از مخالفان بود، وجود دارد و بر فرض دوم با وجود مخالفت عده ای، چرا عمر به حرف آن عده گوش نداد؟ آیا کسی که به حرف عده ای گوش نمی دهد، به حرف علی (ع) گوش می دهد؟

2. بر فرض قبول سکوت علی (ع) ، علت سکوت آن بوده است که حضرت علی (ع) در تمام دوران زندگی پیامبر (ص) همواره با کمال ادب و احترام با ایشان رفتار می کرد و سخنی برخلاف خواست و رضای ایشان نمی گفت. در جریان بیماری ایشان نیز در کنار پیامبر (ص) بود و به احترام آن حضرت سکوت کرد؛ علی (ع) مانند عمر نبود. عمر نه تنها به پیامبر اعتراض می کرد، بلکه گاهی به مخالفت با دستور او اقدام می کرد.

3. کسانی - به خصوص از اهل سنّت - که این واقعه را نقل کرده اند، نوشته اند:

لما حضرته الوفاه و فی البیت رجال منهم عمر بن الخطاب و قال رسول الله [(ص)]: هلمّوا اکتب لکم لن تضلّوا بعده فقال عمر: ان رسول الله [(ص)] قد غلبه الوجع و. . . و فی بعض النسخ قال یهجر النبی [(ص)]. . . .