پاسخ های روشنگرانه (در نقد کتاب سوال هایی که باعث هدایت جوانان شد) صفحه 62

پاسخ

1. رسول خدا (ص) در ده ها حدیث، علی (ع) را جانشین، وصی، ولی و امیر مؤمنان پس از خود معرفی کرده است. (منابع اهل سنت نیز این روایت ها را آورده اند) .

مگر سخنانی با این صراحت را پذیرفتید که اگر در یک نماز امامت می کرد، آن را بپذیرید؟

2. در زمان رسول خدا (ص) و در غیاب آن حضرت، امامت نماز امری متداول بود؛ به این صورت که هرجا رسول خدا (ص) حضور نداشت، هنگام نماز یکی از مسلمانان جلو می ایستاد و سایرین به او اقتدا می کردند؛ چه در مدینه و چه در سفرها.

بنابراین، پیش نماز شدن (امامت صغری) هیچ گاه دلیل و مقدمه ای بر امامت کبری نبوده است.

3. در مدتی که علی (ع) به عنوان جانشین رسول خدا (ص) - در واقعه غزوه تبوک - در مدینه ماند و حضرت، حدیث معروف «

اَنتَ مِنّی بِمَنزِلَهِ هارونَ مِن موسی اِلّا انَّه لانَبیَّ بَعدی » را در مورد علی (ع) بیان فرمود، مردم مدینه نماز را به امامت چه کسی می خواندند؟ علی (ع) جانشین رسول خدا (ص) بود و از جمله وظایف ایشان امامت در نبود رسول خدا (ص) بود.

هنگامی که رسول خدا (ص) گروهی از مسلمانان را با مسئولیت و فرماندهی علی (ع) برای مأموریت از جمله به یمن اعزام می کرد، مسلمانان همراه ایشان نماز را به امامت جانشین رسول خدا (ص) به جا می آوردند. بنابراین، چگونه ادعا می کنید: علی (ع) حتی یک بار هم امامت صغری نداشت؟

4. اهل سنت نوشته اند:

در زمان بیماری رسول خدا [(ص)]، روزی عمر امام جماعت شد. از آنجا که صدای عمر بلند بود، رسول خدا [(ص)] فهمید که او در جایگاه امام جماعت قرار