پاسخ های روشنگرانه (در نقد کتاب سوال هایی که باعث هدایت جوانان شد) صفحه 68

مردم بستگی دارد، که بعضی کارهای آدمیان از قبیل گناه و قصور و سهل انگاری موجب تحقق مرگ و حادثه می شود. در اسلام، هیچ کس حق ندارد خود را به چنین مرگ یا ناگواری گرفتار نماید. امامان معصوم (علیهم السلام) تا آنجا که وظیفه الهی اقتضا می کرد در صورت وجود راه عقلانی و شرعی، خود را به مرگ و حوادث ناگوار معلق گرفتار نمی کردند. و به همین جهت برای بیان دین، گاه از تاکتیک تقیه استفاده می کردند. ازاین رو تقیه از سر ترس نبوده، بلکه انتخاب روش عقلائی بوده است میان آنچه از دست می رود و آنچه به دست می آید و در این میان، ملاک انتخاب، دین است. برای نمونه: آیا بر حفظ جان مؤمن بیشتر تأکید شده است یا چگونگی وضو ساختن؟ حال اگر وضو ساختن به روشی که اهل بیت (علیهم السلام) صحیح می دانستند سبب قتل یک نفر را فراهم سازد آنان دستور به تقیه می دادند تا آنان به رسم متعارف مسلمانان وضو بسازند تا جانشان به خطر نیفتد. پس تقیه، از دو راه پیش رو، انتخاب مناسب ترین است.

اهل بیت در جایی که اصل دین را در خطر می دیدند، تقیه نمی کردند و تاریخ گواهی می دهد که جز امام دوازدهم، تمام امامان و بیشتر فرزندان و بستگانشان در راه دین مقدس اسلام، اذیت، زندانی، شکنجه و سرانجام به شهادت رسیدند، اما تا آنجا که توانسته اند دین رسول خدا (ص) را به روش های گوناگون از جمله تقیه، تبلیغ، تبیین و ترویج کرده اند.

٢٨. عدم لزوم امام معصوم برای هر آبادی

اشاره

از دیدگاه شیعه، تعیین امام معصوم برای آن است که ظلم و شر از میان برود و عدالت برقرار شود. با این وجود، آیا در همه شهرها و آبادی ها، معصوم وجود داشته و یا تنها در بعضی آبادی ها بوده است؟