دائره المعارف طهور: اصول عقاید صفحه 419

در موقعی که انسان میخواهد از دنیا برود، و خداوندی که حق است میخواهد هر موجودی را به اصل خود برگرداند، ملکوت را به ملکوت ببرد، علیین را به علیین، و سجین را به سجین، عالم حق و حقیقت را ظاهر کرده و پرده اعتبار را بر کنار زده، بهشتی ها را به بهشت و هر کدام را در درجات خاص خود قرار دهد، و جهنمی ها را به جهنم و هر کدام را در درکات خاص خود بگذارد؛ در آنجا با محک ملکوتی و جرقه الکتریکی ربانی انسان را تجزیه میکند، خوبیها یکطرف و بدیها به طرف دیگر میروند. خوبیهای عارضی بسوی خوبیهای ذاتی میرود، و بدیهای عارضی بسوی بدیهای ذاتی؛ «یقدم قومه یوم القی_ مه فأوردهم النار» (هود/98)؛ و مفادش آن است که فرعون در روز قیامت در جلو حرکت میکند و پیروان او در عقب او و همه را داخل آتش میکند.

و در سوره انفال میفرماید: «لیمیز الله الخبیث من الطیب و یجعل الخبیث بعضه و علی بعض فیرکمه جمیعا فیجعله فی جهنم أولئک هم الخ_اسرون»؛ «خداوند ماده پلید را از ماده پاک جدا میکند، و آن ماده خبیث را بروی هم انباشته میکند و بعضی را روی بعضی قرار میدهد، چون همه یکجا جمع شدند یکمرتبه آنها را در آتش جهنم قرار میدهد؛ چنین افرادی زیان کارانند» (انفال/37). و از آنطرف نیز بالملازمه، ماده طیب و پاک را بروی هم انباشته میکند و چون همگی یکجا مجتمع شدند، یکمرتبه همه وارد بهشت میگردند.

من_اب_ع

سید محمد حسینی تهرانی- معادشناسی 2- صفحه 117-112

کلی__د واژه ه__ا

بهشت مرگ روح نفس دوزخ خیر شر اثبات معاد