دائره المعارف طهور: اصول عقاید صفحه 463

من_اب_ع

مرتضی مطهری- آشنایی با قرآن 9- صفحه 241 تا 244

کلی__د واژه ه__ا

ایمان عمل صالح نتیجه اعمال برزخ

صور برزخی اعمال مؤمن در قبر و عالم برزخ

خداوند به انسان دو رسول عنایت فرموده: یکی عقل که رسول باطن است و همیشه با انسان است و دیگر رسول ظاهر که پیامبر اوست و انسان را به دعوت رسول باطن وا میدارد و ترغیب می نماید. بنابراین، اگر انسان راه حق را طی ننمود و سرپوش روی رسول باطن گذارد و رسول ظاهر را هم رد کرد، تقصیر خود اوست. «ذالک بما قدمت أیدیکم و أن الله لیس بظلام للعبید؛ این نتائج عمل، همان است که دست های شما پیش فرستاده است و خداوند نسبت به بندگان خود ستم نمی کند» (آل عمران/182) و (انفال/51).

انسان میگوید: بار پروردگارا چرا جزای مرا این چنین مقرر داشتی؟ در پاسخ میگوید: این اعمال خود شماست که قبلا فرستاده اید و در دستگاه منظم و دقیق ما ثبت و ضبط شده؛ این واکنش و عکس العمل خود شماست، نفس عمل شماست که در این عالم بدین صورت در آمده است، نه آنکه من ظلم نمودم و شما را به عقوبتی بیش از عمل شما مبتلا ساختم؛ نفس عمل شما در دنیا خراب بود حالا آن خرابی ظهور کرده؛ و اعمال صالحه مؤمن در دنیا خوب بود حالا آن خوبی ظهور نموده است.

وقتی چیزی بسیار کوچک است انسان با این چشم های عادی نمی تواند آنرا ببیند؛ میکرب را با چشم غیر مسلح به سلاح میکروسکوپ نمی توان دید، ولی وقتی که در زیر ذره بین های قوی آن را یک هزار برابر یا بیشتر بزرگ می نمایند قابل رؤیت میشود. در این عالم ماده و طبع، اعمال انسان از نقطه نظر صحت و فساد، ریا و خودنمائی و خودآرائی و شخصیت طلبی و حب نفس، یا برای تقرب به خدا و وصول به مقام لقاء و رضوان، مختفی است. این جهات در شکم اعمال و در بطون اعمال است و مختفی است. ظاهر عمل بروز و ظهور دارد ولی جان و روح آن پنهان است؛ چون لطیف و دقیق و ریز و ذره بینی است که از افکار عامه دور میباشد. در آن عالم، باطن جلوه میکند، هزار برابر میشود، آن وقت انسان از اعمال بدش میخواهد فرار کند و از آن مشمئز میگردد، و از اعمال خوبش مسرور میشود، آنقدر مسرور و خوشحال میگردد که خودش تعجب میکند. اصولا گمان نمی کند که صورت حقیقیه اعمال حسنه او اینقدر دلربا باشد، از اعمال خود که به صورت های ملکوتی زیبا ظهور نموده اند سؤال میکند: تو کیستی؟ در پاسخ میگوید: من نمازی هستم که خوانده ای، من زکاتی هستم که ادا کرده ای، من حجی هستم که بجا آورده ای، من صدقه ای هستم که در خفا برای رضای خدا به فقیر داده ای، من آن اعانتی هستم که از زیر دست نموده ای، من آن ادبی هستم که نسبت به بزرگان انجام داده ای، من آن مقام عبودیتی هستم که برای خداوند نموده ای.