دائره المعارف طهور: اصول عقاید صفحه 468

بعد فرمود: «او ورقه علم یعمل بها؛ یکی از اثرهایی که بعد از انسان باقی می ماند ورقی از علم است». (ورقه یعنی برگ، همین ورق که ما می گوییم. کتاب از مجموع ورقها تشکیل می شود). ولو به اندازه یک ورق، نوشته ای که مردم از آن منتفع شوند. انسان خودش می میرد، نوشته اش باقی می ماند. مادامی که این نوشته هست و مردم فیض می برند، باز برای او حسنه نوشته می شود. و دیگر فرمود: فرزند صالحی از خود باقی بگذارد که بعد از مردنش برای او طلب مغفرت کند، حال یا با دعا و یا کاری کند که به اصطلاح معروف موجبات پدر آمرزیدگی برای خودش فراهم کند.

من_اب_ع

مرتضی مطهری- آشنایی با قرآن 10- صفحه 208-204

کلی__د واژه ه__ا

دنیا مرگ اخلاق قرآن انسان اعمال داستان اخلاقی

توصیف حالت احتضار در قرآن

قرآن در آیات 26 تا 30 سوره قیامت حالت احتضار و جان دادن را بیان می کند، ببینید به چه شکلی بیان می کند: «کلا»، از این مقوله سخن مگو، یعنی وارد مقوله دیگر باش. «اذا بلغت التراقی» آنگاه که نفس، جان، روح به چنبرهای گردن برسد. مقصود این است که حالت حس و حرکت از همه بدن سلب بشود و تنها در این قسمت آثار حیات باقی باشد و به طور کلی این جمله کنایه است از آن حضور یعنی قرب و نزدیکی تمام شدن. آن وقتی که کسانی که در دور و بر این شخص محتضر هستند احساس می کنند که این دیگر رفته است، نیمی از حیاتش رفته است، در ظاهر بدنش دیگر آثار حیات احساس نمی شود. «و قیل من راق»، یعنی با کمال یأس گفته می شود دیگر حالا کیست که بتواند این را چاره کند؟ «و ظن انه الفراق» و خود شخص محتضر، کسی که در حال جان دادن است، بداند که لحظه جدایی است. جدایی بدترین دردها شمرده می شود. شاعر عرب می گوید: