دائره المعارف طهور: اصول عقاید صفحه 648

شبهه دیگری نیز در اینجا هست، و آن اینکه: آن شخص مؤمن که الان خوراک شخص کافر شده است، خدا که می خواهد آنها را محشور فرماید و به سزای اعمال خود برساند، اگر بدن کافر را عذاب کند، نیمی از بدن مؤمن را که الان جزء بدن کافر است نیز عذاب کرده است؛ و اگر به ملاحظه این نیمه از بدن مؤمن، بدن کافر را مورد نعمت قرار دهد، در این صورت شخص کافر با بدن او مورد نعمت و رحمت واقع شده است؛ و بدن واحد را هم که نمی توان در آن واحد هم مورد رحمت قرار داد و هم مورد غضب، هم در بهشت متنعم گردانید و در عین حال در دوزخ سوزانید. و همچنین اگر بدن مؤمن را نعمت دهد، نیمی از بدن کافر را که الان جزء بدن مؤمن است، نیز نعمت داده است؛ و اگر به ملاحظه این نیمه از بدن کافر، بدن مؤمن را عذاب کند، در این صورت شخص مؤمن را با تمام بدنش مورد عذاب قرار داده است.

من_اب_ع

سید محمدحسین حسینی طهرانی- معادشناسی- جلد 6 صفحه 82- 86

کلی__د واژه ه__ا

معاد جسمانی شبهه آکل و مأکول حشر فلسفه

پاسخ شبهه آکل و مأکول از دیدگاه برخی حکما

مرحوم ملاصدرا در دفع این شبهه فرموده است: «جواب از شبهه آکل و مأکول با توجه به انچه قبلا بیان کردیم روشن می شود.»

سپس به ذکر آن مطلب پرداخته این چنین می فرمایند: «شخصیت هر انسانی که با آن مشخص و معین می گردد به نفس اوست نه به بدن او؛ و آن بدنی که در تشخص انسان دخالت دارد یک امر مبهمی است که تحصلی ندارد مگر به نفسش، و از این حیثیت هیچ تعین و تشخصی ندارد و هیچ ذات ثابتی ندارد و از اینکه مثلا بدن زید محشور شود لازم نمی آید آن جسمی که مأکول حیوان درنده ای یا انسان دیگری واقع شده است محشور گردد؛ بلکه هر چیزی که نفس زید به آن تعلق گیرد، آن به عینه بدن اوست که با آن بدن بوده است.