دائره المعارف طهور: اصول عقاید صفحه 757

حضرت سجاد امام زین العابدین (ع) در دعای ابوحمزه ثمالی میفرماید: «و أن الراحل إلیک قریب المسافه، و أنک لا تحتجب عن خلقک إلا أن تحجبهم الاعمال (الامال _ خ ل ) دونک؛ (بار پروردگارا!) و آن مسافری که بار سفر بسته و بسوی تو در سیر و حرکت افتاده است با پیمودن مسافت نزدیکی به تو خواهد رسید و بدرستیکه حقا تو نسبت به بندگانت در پرده و حجاب نیستی مگر آنکه اعمالی که از آنها سر زده (و یا آرزوهای آنان) موجب محجوبیت آنان نسبت به تو گردیده است» (مفاتیح الجنان ص187 به نقل از مصباح المتهجد و در مصباح ص402 از طبع سنگی).

برای افرادی که با قدم راسخ در صراط مستقیم به دنبال معرفت خدا روند، آن حقائق مکشوف و قیامت آنها در دنیا برای آنان ظهور و بروز دارد، و عوالمی را که سائر افراد بشر بعد از مردن یکی پس از دیگری طی می کنند، آنها همه را در دنیا طی می نمایند.

من_اب_ع

سید محمد حسینی تهرانی- معادشناسی 5- صفحه 106-103

کلی__د واژه ه__ا

معاد قیامت قرآن انسان خدا خداشناسی

مراتب دمیده شدن در صور و ظهور قیامت

دمیدن در صور و خوف و هراس ناشی از آن در قیامت

قرآن کریم در خصوص دمیده شدن در صور در هنگام وقوع قیامت می فرماید: «و یوم ینفخ فی الصور ففزع من فی السم_اوات و من فی الارض إلا من شآء الله و کل أتوه دخرین * و تری الجبال تحسبها جامده و هی تمر مر السحاب صنع الله الذی أتقن کل شیء إنه خبیر بما تفعلون * من جآء بالحسنه فله خیر منها و هم من فزع یومئذ آمنون* و من جآء بالسیئه فکبت وجوههم فی النار هل تجزون إلا ما کنتم تعملون؛ و در روزی که در صور دمیده شود، تمام کسانیکه در آسمان ها و کسانیکه در زمین هستند به فزع و هراس و ترس می افتند، مگر افرادی را که خداوند بخواهد. و همه با حال ذلت و انکسار بر خداوند وارد میشوند. و در آن حال می بینی که کوه ها جامدند، و چنین گمان میکنی که آرام و بدون حرکت در جای خود ایستاده اند، ولی چنین نیست و آنها مانند ابرهای سریع السیر در گردش و حرکت هستند. و این صنع و حکمت خداست که هر موجودی را متقن و مستحکم نموده و بر اساسی راستین و استوار قرار داده است، و حقا که پروردگار به آنچه شما بجا می آورید خبیر و داناست. هر کس کار پسندیده و نیکوئی انجام دهد آن عمل از او مقبول و مورد پسند واختیار بوده و در پاداش، از آن کردار بهتر و والاتر به او داده خواهد شد؛ و این گروه از فزع و هراس آن روز ایمن خواهند بود. کسانیکه کار زشت و نکوهیده ای انجام دهند، با چهره و سیمای خود به رو در آتش می افتند و چنین خطاب به آنها میشود که: این جزا و پاداش مگر غیر از کردار و افعالی است که خود شما در دنیا انجام میداده اید؟» (نمل/87-88-89-90). این آیه مبارکه به آیه نفخ فزع معروف است؛ یعنی بواسطه دمیده شدن در صور، تمام افرادی که در آسمان ها و در زمین هستند در خوف و هراس و خشیت و ترس می افتند.