دائره المعارف طهور: اصول عقاید صفحه 790

کلی__د واژه ه__ا

قیامت قرآن انسان خدا ماده و صورت خویشاوندی

دلالت داستان اصحاب کهف بر وجود معاد

از جمله آیات الهیه که دلالت بر معاد دارد، داستان اصحاب کهف و رقیم است. این داستان از مشهورات بین اهل ملل و نحل و تواریخ است و قرآن کریم شرحی از آن را به قدری که شاهد برای مسأله معاد است بیان کرده است. جمله این آیات از آیه 6 تا آیه 26 از سوره کهف آمده است. خداوند در ضمن بیان این قضیه که سیصد و نه سال تمام آنانرا به خواب عمیق فرو برد و سپس بیدار نمود صریحا میفرماید: «و کذ لک أعثرنا علیهم لیعلموا أن وعد الله حق و أن الساعه لا ریب فیها؛ و اینچنین ما مردم را بر احوال آنان مطلع نمودیم تا بدانند که وعده خدا حق است، و حقا که در ساعت قیامت تردید و شکی نیست » (الکهف/ 21).

در ابتدا خدا میفرماید: «فلعلک ب_ خع نفسک علی ´ ءاث_ رهم إن لم یؤمنوا به_ ذا الحدیث أسفا * إنا جعلنا ما علی الارض زینه لها لنبلوهم أیهم أحسن عملا * و إنا لج_ علون ما علیها صعیدا جرزا؛ شاید که تو بواسطه أسف خوردن بر عدم ایمان این مردم میخواهی خود را به هلاکت در افکنی! ما آنچه در روی زمین آفریدیم زینتهائی است که بر آن قرار دادیم تا بیازمائیم که عمل کدامیک بهتر است. و ما بالاخره روی زمین را پاک و خالی و چون سنگ صاف بی محتوی و بی نقوش و صور خواهیم کرد» (الکهف/ 6-8).

و از اینجا شروع میفرماید به متن قصه اصحاب کهف: «أم حسبت أن أصح_ ب الکهف و الرقیم کانوا من ءای_ تنا عجبا؛ آیا تو چنین می پنداری که قصه اصحاب کهف و رقیم، از آیات عجیبه ما بوده است ؟» (کهف/ 9). و سپس شروع میفرماید به شرح این داستان: