دائره المعارف طهور: اصول عقاید صفحه 815

بدن انسان حکم مجرائی را دارد که از یک طرف پیوسته در آن آب وارد می شود و از طرف دیگر خارج می گردد. آنچه انسانیت انسان را از نقطه نظر بدن و طبیعت تشکیل میدهد، همان اجزاء اولیه است و آن همیشه ثابت و باقی است، چه در آکل باشد و چه در مأکول؛ و اجزاء دیگر حکم همان آب را دارد که از یک طرف مجرای بدن داخل، و از مجاری دیگر که از جمله آن تمام سلول های بدن است خارج می شوند.

انسان آکل که انسان مأکول را خورد، اجزاء اصلیه و فضلیه بدن مأکول در بدن آکل داخل می شود، غذا می شود و تحلیل می رود و بصورت عصاره و خون در می آید، ولی اجزاء اصلیه او جزء اجزاء اصلیه آکل قرار نمی گیرد، و اجزاء فضلیه بدن آکل جزء قوام بدن آکل نیست و آن شخص آکل و خورنده، اجزاء اصلیه اش محشور میشود. و در مأکول نیز قضیه از همین قرار است، خداوند اجزاء اصلیه بدن او را محشور می فرماید و این اجزاء، جزء قوام بدن آکل نمی شود؛ اجزاء فضلیه بدن مأکول جزء بدن آکل می شود، نه اجزاء اصلیه آن. در اینصورت هیچگونه اشکالی لازم نمی آید. اینطور جواب داده اند.

به این دسته از متکلمین اشکال شده است که اگر این اجزاء اصلیه شخص مأکول که فعلا اجزاء فضلیه شخص آکل شده است، مبدأ موجود دیگری باشد؛ مثلا بدن مأکول در شکم آکل تبدیل به نطفه ای گردد که آن مبدأ تکون شخص ثالثی قرار گیرد، چون در این صورت اجزاء اصلیه مأکول، اجزاء اصلیه یک ذی نفس دیگری شده است، باز اشکال عود میکند.