دائره المعارف طهور: اصول عقاید صفحه 847

نهج البلاغه می فرماید: «و حققت القیامه علیهم عداتها» (نهج البلاغه خطبه 222) اینها در حال عبادت خدا که می ایستند قیامت وعده هایش را درباره شان الآن تحقق بخشیده؛ یعنی الآن بین خودشان و قیامت فاصله ای نمی بینند و الآن همه چیز را شهود و احساس می کنند و می بینند.

این است معنای «انهم یرونه بعیدا* و نریه قریبا». آنها قیامت را دور می بینند چون حقیقت را از پشت پرده زمان مشاهده می کنند؛ (و ما نزدیک می بینیم) مثل آن وقتی است که یک نفر حقیقتی را قبل از وقوعش دارد کشف و شهود می کند. مثالش برای افراد عادی زمانی است که انسان در عالم رؤیا حادثه ای را می بیند. حادثه ای که مثلا دو ماه دیگر عینا می خواهد واقع بشود او آن حادثه را قبلا می بیند؛ گویی «طی زمان» پیدا می کند؛ قبل از اینکه واقع بشود آن را در جای خودش می بیند.

من_اب_ع

مرتضی مطهری- آشنایی با قرآن 9- صفحه 88-86

کلی__د واژه ه__ا

قرآن انسان خدا ایمان قیامت

تصدیق روز جزا

خداوند در آیه 26 سوره معارج درباره یکی از ویژگی های انسان مؤمن می فرماید: «والذین یصدقون بیوم الدین؛ و کسانی که روز جزا را باور دارند». کلمه «دین» یعنی جزا، جزا اعم از کیفر و پاداش است؛ پاداش هم جزاست، کیفر هم جزاست؛ یعنی هبا و هدر نرفتن عمل؛ یک چیزی که به منزله عکس العمل است به انسان برگردد. در مقام تشبیه، عمل انسان را به صوت و رجع الصوت و به تعبیر دیگر به ندا و صدا تشبیه می کنند. دیده اید در برخی محیط ها، در یک شرایط خاص فیزیکی، انسان اگر کلمه ای را تلفظ کند محیط فورا برمی گرداند. این حالت برگشتن صوت را که انسان کلمه ای می گوید بعد این کلمه به سوی خودش برمی گردد، در زبان عربی رجع الصوت یا صدا می گویند. این که الآن ما می گوییم فلان کس را صدا کن، غلط است، باید بگوییم فلان کس را ندا کن. ولی در فارسی می گوییم صدا کن. خواندن کسی صدا نیست. اگر ما بخوانیم بعد فضا – چنانکه در حمام یا در کوه چنین است – آن را برگرداند او صدا می کند؛ ما ندا می کنیم او صدا می کند. در فارسی اگر ما نداها را صدا می گوییم غلط است. این حالت برگشتن را صدا، رجع الصوت و عکس العمل می گویند.