دائره المعارف طهور: اصول عقاید صفحه 872

قرآن همان سؤال را که جواب می دهد، آن سؤالی که فرضا برای آنها درک جواب آن امکان داشته باشد تازه برایشان یک ذره فایده ندارد، مسائلی را طرح می کند که دانستن آن برای آنها فایده دارد: پس بدانید چه وضع و احوالی در آنجا وجود دارد. آن وقت در دنبال آن آیات می فرماید: «ینبؤا الانسان یومئذ بما قدم و اخر» (قیامت/13)، می گویید قیامت چه وقت است؟ قیامت همان وقتی است که به انسان خبر داده می شود از آنچه پیش فرستاده و بعد فرستاده است. قبلا صحبت انسان بود، آن انسان، انسان کلی بود به اعتبار بعضی افراد که سؤال می کنند، اینجا هم که انسان کلی ذکر می کند شخص معین در میان نمی آورد. «ینبؤا الانسان یومئذ بما قدم و اخر». آنچه که باید بدانی این است روزی که به انسان خبر داده می شود و انسان آگاهانیده می شود به تمام آنچه جلو فرستاده است و به تمام آنچه بعد فرستاده است.

من_اب_ع

مرتضی مطهری- آشنایی با قرآن 10- صفحه 202-198

کلی__د واژه ه__ا

قیامت قرآن انسان خدا

معاد، تکمیل کننده ابعاد اصلی دین

آفریدگار مهربان، از روی رحمت بی پایان و لطف و عنایتی که به بندگان خود دارد، برای این که ایشان را به راه راست هدایت فرماید، پیامبران خود را فرستاده تا مردم با پیروی از آنان، دارای عقاید صحیح و اخلاق پسندیده و کردار شایسته شوند و از نادانی و بی بند و باری بیرون آیند. البته پذیرفتن و به کار بستن دین بایستی به اختیار انجام گیرد، زیرا هرگز با اجبار و اضطرار، خوب از بد و نیکوکار از تبه کار جدا نمی شود. به همین جهت، خداوند افراد بشر را در این امر، مختار و آزاد قرار داده است. در این صورت، روشن است که در این جهان، آثار و فواید پر ارزش عمل به مقررات دینی کاملا ظهور نمی کند، نه افراد نیکوکار به پاداش خود می رسند و نه اشخاص تبه کار و ستمگر، کیفر اعمال خود را می بینند، جزای بیشتر تبه کاری ها و ستمگری های آنان داده نمی شود. با توجه به عدالت و رحمت خداوند، عقل حکم می کند که باید جهان دیگری باشد که در آن عالم، مردم به جزای اعمالشان برسند و مرگ، نابودی انسان نیست، بلکه تنها انتقال از این جهان به جهان دیگر است.