ترازوی حقیقت، ترجمه میزان الحق جلد 4 صفحه 169

ص:171

1- صحیح بخاری، چاپ میمنیه، ج 4، ص 128 و چاپ دار الفکر، ج 8، ص 59 ؛ فتح الباری، ج 12، ص 288 ؛ عمده القاری، ج 24، ص 107. و ر.ک: سنن ترمذی، ج 2، ص 404 ؛ تغلیق التعلیق، ج 5، ص 263.
2- ر.ک: عمده القاری، ج 24، ص 95 تا 108 ؛ فتح الباری، ج 12، ص 277 تا 289 ؛ ارشاد الساری، ج 10، ص 93 تا 102.
3- تاریخ الامم و الملوک، ج 4، ص 12 و چاپ مؤسسه اعلمی، ج 4، ص 144 ؛ قاموس الرجال، تستری، ج 10، ص 199 ؛ الکامل فی التاریخ، ج 3، ص 430 ؛ النصائح الکافیه، ص 100.

21. محمد بن حنفیه می گوید: در جنگ جمل، به مردی از اهالی بصره حمله کردم و بر وی مسلط شدم. گفت: «من بر دین علی بن ابی طالب هستم». وقتی منظورش را فهمیدم، از او دست کشیدم.(1).

22. ابن سلام می گوید: رسول خدا صلی الله علیه و آله به من فرمود که نماز را در وقتش بخوانم و با امیرانی که نماز را به تأخیر می اندازند، نافله به جای آورم.(2).

23. خدری تصریح کرده است که برای نجات جانش از دست بنی امیه، مجبور شد تقیه کند و در برابر امام علی صلوات الله علیه موضع بگیرد. او به این آیه استدلال می کند که «ادْفَعْ بِاْلَّتِی هِی أَحْسَنُ السَّیِّئَهَ؛(3).

بدی را به بهترین شیوه دفع کن».(4).

بیاضی در کتاب الصراط المستقیم، ج 3، ص 72 و 73 موارد دیگری نیز ذکر کرده است که می توانید مراجعه کنید.

و الحمد لله و الصلاه و السلام علی عباده الذین اصطفی محمد و آله.

پرسش ضمیمه: معنای تقیّه

اشاره

علی رضی الله عنه در مورد عقیدۀ شیعیان نسبت به تقیه می گوید: تقیه به معنای نفاق و دورویی و سازش کاری و ترس و روبه رو نشدن با باطل است.