ترازوی حقیقت، ترجمه میزان الحق جلد 4 صفحه 190

ص:192

1- السجود علی الارض، شیخ علی احمدی، ص 106 و 107 و چاپ چهارم، سال 1414 ﻫ.ق، ص 123 و 124.
2- وسائل الشیعه، ج 3، ص 607 ؛ من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 268.
3- وسائل الشیعه، ج 3، ص 603 و ج 10، ص 421 ؛ بحار الانوار، ج 101، ص 132.
4- وسائل الشیعه، ج 3، ص 608 ؛ بحار الانوار، ج 101، ص 135 و ج 85، ص 153.
5- وسائل الشیعه، ج 3، ص 608 ؛ بحار الانوار، ج 85، ص 158.

5. امام صادق صلوات الله علیه فرمود: «تسبیحی که از خاک قبر امام حسین صلوات الله علیه ساخته شده است، در دست انسان تسبیح می گوید؛ بدون آن که خود فرد تسبیح بگوید».(1).

6. حمیری می گوید: به فقیه (امام زمان صلوات الله علیه) نامه نوشتم و پرسیدم: «با تسبیحی که از خاک قبر ساخته شده، می توان تسبیح گفت؟ آیا این کار فضیلتی دارد؟». حضرت پاسخ داد و دیدم در توقیع نوشته است: «با آن، تسبیح بگو که هیچ تسبیحی با فضیلت تر از آن نیست».(2).

ظاهراً مراد از قبر، قبر امام حسین صلوات الله علیه است و الف و لام «القبر» برای عهد ذهنی است؛ چون آن قبر در نزد اهل بیت صلوات الله علیه و شیعیان، معروف و مشهور بود.

7. محمد بن عبدالله بن جعفر حمیری به امام زمان صلوات الله علیه نامه نوشت و در مورد سجده بر مهر ساخته شده از خاک قبر امام حسین صلوات الله علیه پرسید که آیا فضیلتی دارد؟ حضرت در پاسخ فرمود: «این کار جائز است و فضیلت دارد».(3).

پیامبر(صلی الله علیه وآله) و تربت حسینی

حدیثی را که می گوید: «جبرئیل مشتی از خاک کربلا را برای پیامبر صلی الله علیه و آله آورد»، شیعه و سنی نقل کرده اند. علامه احمدی رحمه الله می نویسد: «به طور مستفیض وارد شده است که وقتی جبرئیل علیه السلام خبر کشته شدن امام حسین صلوات الله علیه را به پیامبر صلی الله علیه و آله داد، مشتی از خاک محل شهادت آن حضرت را نیز آورد. همچنین