پیشوایان هدایت : شکافنده علوم، حضرت امام محمدباقر علیه السلام جلد 7 صفحه 245

آن ها انجام وظیفه نماید.

این نظام امنیّتی دارای نشانه ها و ویژگی های خاصّ خود بوده که می توان آن را در چند نقطۀ ذیل بررّسی نمود:

1.تقیّه

تقیّه به جهت آثار مثبتی که در خطّ سیر گروه صالحان داشته و حرکت آن ها را به سوی اصلاح جامعه آسان نموده و از فشار و جلوگیری حکومت نسبت به آنان می کاست مورد تأیید شریعت اسلام قرار گرفته است.

تقیّه موارد بسیاری دارد که بسته به شرایطی که فرد و یا گروه صالح را احاطه کرده از نظر قوّت و ضعف،یا از نظر موضع گیری حاکم و یا دستگاه های حکومتی نسبت به شخص امام علیه السّلام یا گروه پیروان متغیر می باشد.

در عمل به تقیّه قاعدۀ اساسی قول امام باقر علیه السّلام است که فرمود:«التقیّه فی کل ضروره»؛تقیّه در هر ضرورتی واجب می شود (1).

پس آنچه که حدود بهره جوئی از تقیّه و عمل به آن را از نظر وجوب یا استجباب و از حیث تعداد دفعات عمل به آن روشن می نماید،ضرورت است.

و از آنجا که هدف از تقیّه نگهداری از ریختن خون است و از آن در حفظ جان در مواردی که از دست دادن جان ضروری نبوده و تأثیری بر سیر حرکت اصلاح و تغییر ندارد به کار می رود،در جایی که این چنین هدفی از آن برآورده نشود و باعث حفظ خون نگردد تقیّه واجب نیست.

امام باقر علیه السّلام در این رابطه فرموده اند:«إنما جعلت التقیّه لیحقن بها الدماء،فإذا بلغ الدّم فلا تقیّه»؛تقیّه به خاطر این وضع شده که خون ها را از ریخته شدن نگاه دارد.پس