مقدمه
امر به معروف و نهی از منکر، دو شاخه از درخت دین و دو وظیفۀ همگانی است؛ نه مخصوص عالمان دین و حوزه های علوم دینی است. و نه ویژه سپاه، بسیج و نیروهای انتظامی و به عبارت دیگر: هم وظیفه مردان است ، هم وظیفه بانوان؛ هم وظیفه دولت است، هم تکلیف عمومی مردم؛ هم جوانان در برابر آن مسئولیت دارند، هم افراد بزرگسال و دارای نفوذ اجتماعی.
تمام گروه های جامعه، (پسران، دختران، مادران، همسران، پدران) و تمام اصناف و صاحبان مشاغل گوناگون (کارگران، کارمندان دولت، مدیران) و همۀ اعضای جامعۀ اسلامی (شهری و روستایی)، در پیشگاه خدای بزرگ و پیشوایان معصوم(ع) مسئول اند که در مرحلۀ اوّل، خود از گناه و ستم به دیگران خودداری نمایند. و در مرحلۀ دوّم، برای حفاظت جامعه در برابر گناهان بزرگ و کوچک، اقدام کنند. در انجام واجبات بکوشند و چون سدّی استوار در برابر امواج گناه بایستند.